Ljós og sannleikur frá hinni helgu bók - 01.08.1936, Blaðsíða 7

Ljós og Sannleikur
171
þekktur á tíma gamla sáttniálans (Gal. 3, 8).; og ])eir höfðu
(luglegan prédikara meðal sin í 120 ár.
Sænskur, lúterskur guðfræðingur, P. , Petterson, segir í
,,Bibeltolken“, (1863) viðvíkjandi umræddum ritningarstaS:
„Það var Kristur, sem fyrir anda sinn fór og prédikaði fyr.if
munn Nóa, prédikara réttlætisins, fyrir hinum óguðlegu
mönnum, sem uppi voru fyrir syndaflóðið. þannig- skilinn
er þessi ritningarstaSur engin sönnun þess, aS Kristur liafi
stigið niður til helvítis".
Dauffum boffaff fagnaffarerindiö. t. Pét. 4, 6: „I>ví að til
þess var og dauSum boðað fagnaðarcrindið, að þeir að
vísu verði dæmdir eftir mönnum i lioldi, en lifi eftir, Guði
í Anda“. Það skal strax tekið fram, að liér stendur ekki,
að fagnaðarerindi boffist, hehlur að það hafi veriff boffaff
hinum dauðu, og það að sjálfsögðu meðan þeir lifðu. ÞáS
er verk, sem er framkvæmt, athöfn umliðins tiina. Þessu
heldur ekki áfram, heldur átti það sér einu sinni stað og
er nú um garð gengið. Gleðihoðskapurinn var hæði af
Kristi og postulunum boðaður þeim mönnum, sem voru
dánir, þegar Pétur skrifar um þá, en sem voru á lífi, er
þeir heyrðu Orðið.
Þannig skilja einnig margir biblíuskýrendur þennan
ritningarstað. Myrherg gerir í þýðingu sinni á Nýja-Testa-
inentinu eftirfarandi athugasemd við umræddan ritningar-
stað: „Nefnilega meðan þeir lifðu; og hversu margir þeirra,
sem heyrðu orðið af munni Jesú og postulanna, voru ekki
dánir, þegar þetta hréf var ritað“.
Sálirnar undir allarinu. Op. 6, 9—11. Hér er talað um við-
burðina, sem áttu sér stað þegar fimmta iniisiglinu var lok-
ið upp. Innsiglin sjö eru táknleg framsetning á örlögum