Ljós og sannleikur frá hinni helgu bók - 01.11.1936, Blaðsíða 7

Ljós og Sannleikur
195
að blóð hans hreinsaði þá af syndnm þeirra, en fyrir utan
eru þeir, sem krossfestu Drottin dýrðarinnar, sem fyrirlitu
það frelsi, sem stóð þeim lil hoða fyrir Jesús blóð og höfn-
uðu fagnaðarerindinu; nú hafa þeir fengið opin augun fyr-
ir því, hvað það eiginlega var, sem þeir vildu ekkert hafa
með að gera.
Syndir þeira standa þeim nú fyrir hugskotsaugum, þeir
sjá ranglæti sitt, og vita, að þeir hafa enga afsökun. Enginn
getur talað máli þeirra, þeir hafa sóað æfinni og lifað líf-
inu í uppreist gegn Guði, nú er hinn eilifi dauðadómur
kveðinn upp yfir þeim. ,,0g eldur féll af hiinni ofan og
eyddi þeim“. Op. 20, 9. Þetla er það síðasta af „degi drott-
ins“, hinum mikla og ógurlega, og þá uppfyllast síðustu
spádómarnir viðvikjandi þessari jörðu. Sýn Daniels, er
hann sá steininn, sem mölvaði hið stóra málmlíkneski —
hin jarðnesku ríki — og sem sjálfur varð að stóru fjalli, er
tók yfir alla jörðina, verður þá að veruleika, með því að
„Guð himnanna hefur það ríki, sem aldrei slcal á grunn
ganga, og það ríki skal engri annarri þjóð i hendur fengið
verða“. (Dan. 2, 35. 44). Þá er i sannleika „friður á jörð-
unni“, og „ekkert bannfært skal vera þar framar“.
Sami eldurinn, sem eyðir hinum óguðlegu, hreinsar jörð-
ina, sem leysisl algerlega sundur. „En vér væntum eftir
fyrirlieiti hans nýs himins og nýrrar jarðar, þar sem rétt-
læti býr. Með því að þér nú, þér elskuðu, væntið slíkra
hluta, þá kappkostið að vera flekklausir frammi fyrir lion-
um i friði“. 2. Pét. 3, 7. 10—14.