Lítið ungsmannsgaman - 01.01.1852, Qupperneq 36

3G
sýnist {)a5 vera hundur; en þegarhann liefurgeng-
ið fáein fótinál sjer hánn, að það er úlfur. Tungl-
skin var dapurt um kveldið, snjór á jörðu og frost
mikið. Drengurinn mundi eptir því, að hann
hafði annaðhvort heyrt getið um það, eða lesið
þaðsjálfur, að þegar bjarndýr eltimann, þá væri
það óskaráð, að leggjast. niður á jörðina og látast
vera dauður. Hann hugsar sjer nú að beita
þessu bragði við úlfinn, og leggst niður í snjó-
inn endilangur. Úlfurinn gengur þá að honum
ofur hægt, staðnæmist upp yfir honum og nasar
út í loptið. Drengurinn hreifðist ekki vitund.
Úlfurinn gengur þá í kringum hann, nemur loks
staðar við fætur hans, jþefar af honum og rusk-
ar við honum með trýninu. jþegar hann finnur
allstaðar fötin fyrir sjer, smáfærir hann si'g of-
ar, þangað til liann kemur upp á liálsinn og
kjálkana, þar sem hann finnur að hold er fyrir;
þá fer hann að sleikja, og rennur út úr honwn
slefan í hálsklút drengsins. Nú fer úlfurinn að
verða heldur nærgöngull, hann stigur öðrum fæti
yfir drenginn, svo hann hefur hálsinn á honum
rjett á milli framfótanna. 3?á sjer drengur, að
ekki er lengur til góðs að gjöra, og hugsar:
það er annaðhvort líf eða dauði! Hann grípur