Lítið ungsmannsgaman - 01.01.1852, Qupperneq 59

59
þar og sogar i sig reikjareyminn. Nú kemur
gestgjafinn fram; og þegar liannsjer þarkomu-
mann, spyr hann, hvort hann vilji ekki fá sjer
nokkuð að borða. Gestur þakkar honum fyrir,
og segistvera orðinnsaddur á reiknum af rjett-
unum. Ef svo er, segir gestgjafinn, þá verður
þú líka að gjalda mjer fyrir það. Ferðamaður-
inn færðist undan þvi, en hinn tók f)á malpoka
hans, og kvaðst eigi sleppa honum fyr^en gjald-
ið kæmi. Fátæklingurinn fer nú til dómarans,
og kærir þetta fyrir honum. Dómarinn kallar
báða fyrir sig, og þegar hann liefiir heyrt allan
málavöxt, spyr hann gestgjafann, live mikið
gjald. liann vilji hafa. Gestgjafinn segist vilja
liafa 20 skildinga. Dómarinn víkur sjér þá að
ferðamanninum og segir: konulu með þessa
peninga, og teldu þá hjerna fram á borðið!
Maðurinn gjörir það. Síðan segir dómarinn:
fyrst að þú hefur látið þjer nægja reikinn af
rjettunum, þá er gestgjafanum líka fullborgað
með hljómnum af peningunum!
25. Bjamdýr gHmir við tunnu.
Undir bröttum hálsi á Vestfjöröum stend-
ur bær einn; þar bjó einu sinni ríkur bóndi,