Sjómannadagsblaðið - 04.06.1939, Blaðsíða 29

SJÓMANNADAGSBLAÖlÖ
ð
Kvœða'samkí ippnin.
Eins og kunnugt er, efndi Sjómannadagsráðið til sjómannaljóð, og hét tvennum verðlaunum. samkeppni meðal íslenzkra skálda um
1 dómnefnd voru: dr. Guðm. Finnbogason landsbókavörður, Sigurður Nordal prófessor og
Geir Sigurðsson skipstjóri. — 42 skáld sendu kvæði. 1. verðlaun hlaut kvæði Magnúsar Stefáns-
sonar, Islands Hrafnistumenn, en 2. verðlaun kvæði Jóns verðlaunakvæðin hér á eftir: Magnússonar, Sjómannaljóð. — Fara
Islands Hrafnistumenn — Sjómannaljóð.
Islands Hrafnistumenn Sjómenn Islands, hetjur hafsins
lifðu tímamót tvenn, halda vörð um land og þjóð.
þó að töf yrði á framsóknarleið, Djörfum sonum fjalls og fjarðar
eftir súðbyrðings för flytur Ægir, töfraljóð.
kom hinn segiprúði knör, Hugi unga
eftir seglsltipið vélknúin skeið. aldan þunga
En þótt tækjum sé breytt, þá er eðlið samt eitt, dregur út á djúpið blátt.
eins og ætlunarverkið, er sjómannsins beið. Glampar sjór í sólareldi.
Siglir knörr á ystu mið.
Hvort sem fleytan er smá Daga, nætur stolt að starfi
eða seglprúð að sjá stendur valið kappalið.
og hvort súðin er tré eða stál, Streymir þrek í þreytta hönd.
hvort sem knýr hana ár Ljómar háa,
eða reiði og rár hvíta bláa
eða rammaukin vél yfir ál, — hvert eitt fljótandi skip Islands kæra stormaströnd.
ber þó farmannsins svip, Heim að landi hugur flýgur,
hann er ferjunnar andi og hafskipsins sál. heim i kæra vina sveit. Göfugt starf um arð og yndi
Hvort með heimalands strönd öllum gefur fyrirheit.
eða langt út í lönd Stendur vörð hin vaska drótt.
á hann leið yfir ólgandi flóð, Ruggar alda
gegnum vöku og draum kjölnum kalda.
fléttar tryggðin þann taum, sem hann tengir við land sitt og þjóð. Dregur mökk úr djúpi skjótt.
Þegar hætt reynist för, Brýtur sjó á breiðum herðum.
þegar kröpp reynast kjör, Beitir knörrinn undir strönd.
verpur karlmennskan íslenzka bjarma á hans slóð. Himinglæfur háar rísa. Hvar er Islands móðurhönd?
Islands Hrafnistumenn Rýkur gráu drifi Dröfn.
eru hafsæknir enn, Gnoð úr voða
ganga hiklaust á orustuvöll brims og boða
út í stormviðrin höst, fylgdu, Drottinn, heim í höfn.
móti straumþungri röst, yfir stórsjó og holskefluföll, flytja þjóðinni auð sækja barninu brauð, færa björgin í grunn undir framtíðarhöll. MAGNÚS STEFÁNSSON. JÓN MAGNÚSSON.