Sjómannadagsblaðið - 12.06.1949, Qupperneq 59

B/v JOF?UN0UR\
Þctta verður full\omnasti nýs\öpunartogarinn. S\ilyrði eru til þess, að árleg jramleiðsla
„Jðrundar" geti að verómœti til orðið um 400 þúsund þrónum meiri en hjá gufutogara af
sömu stcerð; segir í síðasta tbl. ,/Egis“. Það miinar uni minna.
^reinlæti. Þeir hafa í sumum skipunum verið færðir
niður, og þar eiga þeir að vera, því að annars frýs á
þeim og þar að auki eru þeir fyrir, ef ná þarf upp
akkeri með trollspili, sem hefir þráfaldlega komið
fyrir, og þessvegna tel ég rafmagnsakkersspil, enga úr-
ðót nema síður sé, frá því sem áður var um akkersspil
a t(3gara. Ekki tel ég líklegt að rafmagnsakkerisspil
nai upp trolli ef trollspilið bilar og verður þá ekki
annað að gera en höggva frá.
Hvað vakað hefir fyrir með því að sleppa báta-
PalJi skil ég ekki. Öllum sjómönnum hlýtur að vera
)°s, sá reginmunur, sem er á því, að koma bátum
°ðrotnum í sjó, með því að renna þeim niður með
atapallsstoðum og hafa aðstöðu á bátapalli til að
stJorna þeim í sjó, mótsvið skipin, sem engan pall
aH. Bátarnir eru enn fremur, af þessum sökum, svo
narskjaldaðir fyrir sjógangi, að þeir hafa nú þegar af
P£im ástæðum brotnað á nokkrum skipum.
Hm ýmsar staðsetningar er það að segja, að þær
S$tu verið betri, en ekki er þess von, að ég geti tekið
þír allar til meðferðar hér. Þegar að fara þarf vélareisn
1 v°ndum veðrum afturí og sem alltaf er gert þegar
aÓ ótryggt þykir að fara þilfarið, þá eru loftventlar
Par svo rækilega í veg settir, að maður er hálfu lengur
komast þetta en þyrfti að vera, en svo vill þó
^1, að úr þessi má bæta, því að sá ventillinn, sem
j^st er í vegi er gjörsamlega þarflaus, enda dreginn
. elgur á haus honum, sem aldrei er af tekinn. Vent-
lnn ætti því að taka í burtu, enn fremur annan
Ventil beint yfir matborði, sem leggur stundum það
tnatarins, sem ekki er óskað eftir. Það hefur komið
til
/ . 5 *
, )°s> að matsalurinn er of aftarlega, þar eð þa.r er allf
a ferð og flugi þegar að nokkuð versnar í sjó. Inn-
nettingar { Jivalbak eru ekki haganlegar og þegar
rnar að verða fyrir breytingum. Bommur á fram-
n^atsri reyndust þrem fetum of stuttar. Of stutt á
milli mið og öftustu lúgu á framþilfari. Þess ber og
að gæta, að allt það, sem ég hér hef sagt og segi
er miðað við skipin eins og þau komu hingað óbreytt,
en nokkrir útgerðarmenn hafa breytt skipum sínum
meðan á byggingu stóð.
Einn útgerðarmaðurinn, Tryggvi Ófeigsson, hefur
tekið það upp, að hækka borðstokk sinna skipa að
verulegum mun, er það mjög vel til fundið og eykur
‘bæði öryggi og skjól við vinnu. Aðeins nokkur skip
eru með þannig umbúnum toppgálgarullum, sem
við sjómenn álítum beztan.
Tvær olíukynntar vatnsmiðstöðvar hita upp íbúðir,
önnur í þar til gerðum klefa fram í, en hin í vélar-
■rúmi. Báðar eru þær, að ég held, eyðslufrekar og af
þeim stafar allmikil eldshætta, sérstaklega þeirri, sem í
vélarrúmi er, því að henni er það undarlega fyrir
komið, að hún hallast svo að segja upp að olíu tönk-
um skipsins. Þegar að þessi miðstöðvarketill þarf við-
gerðar við kom það í ljós, nú hjá okkur úti í Fleet-
wood, að svo mikið rót og rask þarf til að komast að
til viðgerðar, að það hefði valdið sólarhrings töf, ef
skipið hefði átt að fara strax að löndun lokinni.
Þá eru það dieseltogararnir, sú eina raunverulega
skipanýung, sem er á ferðinni hér hjá okkur í þessum
togarakaupum. Það er eðlilegt að menn bíði þess með
nokkurri eftirvæntingu hvernig að þeir reynist en um
það er of fljótt að segja nokkuð að sinni. Tvö þess-
ara skipa eru þegar komin og virðast allmyndarleg
skip. Þriðji dieseltogarinn er nú um það bil að koma
til landsins. Hann er um margt sérstæðastur þeirra
skipa sem um hefir verið rætt. Guðmundur Jörunds-
son frá Hrísey á þetta skip og hefur samið um smíði
þess einn.
Því miður er þetta minsta skipið af nýju togurun-
um en það hefir þó uppá að bjóða, flestar þær ný-
ungar sem að máli skipta, fyrir okkur. Togvindan í
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 39