Sjómannadagsblaðið - 03.06.1951, Blaðsíða 21

EFNISYFIRLIT:
ÚTGEFANDI
SJÓMANNADAGSRÁÐIÐ
14. ÁR.
Sjómannodagsblaðið
3. JÚNÍ
1951
Hvar stöndum vér?
Hvar stöndum vér? Formálsorð.
Dr. Richard Bec\: Sjámannasl{áldi3 Orn
Arnarson.
Sigurjón A Olafsson: Laugarásinn og Dval-
arheimilið.
A Hjörleifshöfða, hjá fornum hautasteinum
Víg Spánverja á Vestjjörðum 1615.
Glcesilegir s\ipstjórnarlue]ilei\ar.
Ragnar Þorsteinsson: Myr\rið á Sjötúnahlíð.
Sönn saga er róðrarferð.
Egill Þorgilsson: Nýju s\ipinn eldast og verða
úrelt . Þau þarf að endurnýja.
Olafia Arnadóttir: Sigling, \vceði.
Vérðlaunaveitingar Félags íslenz\ra botn-
vörpus\ipaeigenda.
Dr. Haye-W. Hansen: S\ipasmíðar og sigl-
ingar til forna.
Minnismer\i sjómanna í Vestmannaeyjum.
Sceotur: Brim, frásögn tir íslenz\u sjávar-
þorpi.
Pétur fónsson: Iþróttir Sjómannadagsins.
S\ipshafnars\rá í Gri\landsferð, þula.
Frá síðasta sjómannadegi, íþrótta\eppni o. fl.
Au\ þess cr fjöldi mynda.
Það rí\ir óstand í heiminum. Hvar er nú gengið
til góðs, götuna frani eftir veg? Allt virðist á hverf-
anda hveli. Þeir, sem voru samherjar, berast nú á
ðanaspjótum. Áður, barðist þjóð á móti þjóð. Nú,
stendur heimsálfa á móti heimsálfu. Vestrið á móti
Austrinu. Þó þyþjast allir dýr\a sömu hugsjónina.
Hugsjón hans, sem bauð mönnunum að sltðra sverð
s>n. Hans, sem ávarpaði: „Friður sé með yður". Hans,
sem bað menn að bjóða fram vinstri þinnina ef þeir
vceru slegnir á þá hcegri. Hans, sem varaði við, að
þeir sem bregða sverði munu falla fyrir sverði. Hans,
sern sagði: „Af því s\ulu allir þe\\ja, að þér eruð
>»mir lœrisveinar, ef þér berið els\u hver til annars".
Hans, sm svo þráfaldlega, hefir sýnt það og sannað,
að hann einn hefir liaft á réttu að standa. Því eru
þá svo fáir, sem fylgja honum?
Af hverju á heimurinn e\\i til nema smámenni,
er standa upp í hárinu hver á öðrum? Karla, sem
þy\jast vita réttu leiðina, en fara hana e\\i sjálfir. Af
hverju labba þeir nú e\\i, Stalin eða Truman, út á
>»iðjan vígvöll í Kóreu og segja: ,$top! Við viljum
aðeins það, sem rétt er, — en við þolum e\\i órétt.
Slíðnð nú sverðin og farið hver heim til sín".
Ef til vill er Truman vor\unn, því hann er e\\i
einraður. Hann gceti að minnsta \osti sagt af sér, ef
gert er á móti hans s\api. Hinu hefir aftur verið
haldið fratn, að Stalin réði einn öllu saman. Ef það
er rétt, og hann gerir e\\ert til að stilla til friðar, á
það fyrir honum að liggja, að deyja sem sá minnsti
af öllum litlum \örlum, því hann liefur e\\i s\ilið
sinn vitjunar tima.
Hvað gceti hann þá gert? Hann gceti \omið sjálf-
ur á þing Sameinuðu þjóðanna, án alls tildurs og með
e\\i annan farangur, en tannbursta og greiðu, og
sagt: „Fifty, — fifty", á máli, sem Amerí\umenn
s\ilja. „Við Austmenn, erum reiðubúnir til að eyði-
leggja, hers\ip á móti hers\ipi, flugvél á móti flugvél,
fallbyssu og móti hverri fallbyssu y\\ar Véstmanna.
Þetta erum við reiðubúnir að gera í dag fre\ar en á
morgun; óliþlegt er að no\\ur haldi áfram að smíða
hernaðartœ\i upp á sli\t.
Vei yður, þér hrœsnarar. Onnur leið til friðar, er
e\\i til.
Hvað getum vér Islendingar, lítil þjóð, gert í þessu
sambandi? Vér getum sagt: „Að til hernaðar áta\a,
lánum vér engan mann og e\\i ferþumlung af landi.
Fyrr geti þeir gengið af oss dauðum.
Vér getum boðist til, að vera miðstöð friðarins.
Vér getum lánað Austmönnum Seyðisfjörð og Vest-
mönnum Hvalfjörð. Til þess að þeir geti safnað þar
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 1