Sjómannadagsblaðið - 03.06.1951, Blaðsíða 22

saman, öllum vígvélum, sem á að eyðileggja. Síðan
fara svo 500 eða 1000 logsuðumenn Austmanna til
Hvalfjarðar, og jafnmargir logsuðumenn Vestmanna
til Seyðisfjarðar, og ónýta öll tœ\i hvor fyrir öðrum.
Þá gceti land vort verið miðstöð þess, að útbýta
járnaruslinu, til þeirra er þurfa, þegar menn eru til-
búnir að smíða úr þvi plóga og herfi, eða nýta það
á annan hátt, í þágu friðar og framfcerzlu hrjáðum
þjóðum heims.
Vér Islendingar, erum fámenn þjóð. Vér höfum
lika í mörgu sýnt, að vér getum verið hjálpfús og góð
þjóð. Greiðviþni og fórnfýsi tnargra einstaþlinga er
viðbrugðið, og það með réttu. Vér eigum að þapp-
þosta að beina uppeldisfrceðslunni í landinu að því,
að \enna œsþunni að hugsa rétt og lcera að gera grein-
armun á réttu og röngu. Gera það sem gott er en var-
ast það sem íllt er. Þetta, sem er svo létt að segja,
hefir mörgum reynzt erfitt að framþvcema. En
þjálfun sþapar meistarann. Ef vér hrösum, eigum
vér strax, að kpma fótum undir oss aftur.
Heiðarleg, dugleg, samhent og framscekin þjóð, á
alltaf að geta þlárað sig vel út úr hvaða erfiðleiþum
sem er. Ef hún er ncegilega viljasterþ, sþilur viðfangs-
efnin og veit hvað hún vill.
Eins og stendur, virðumst vér helzt sjá vanþant-
ana á öllu, blek\ingar og spillingu leiðtoganna og
ágalla náungans. Að svo miklu leyti, sem hér er um
staðreyndir að rceða, en ekþi löngun til að vekja
hneyksli, er það ceskilegt, ef því fylgir einlcegur ásetn-
ingur, til að ráða bót á því.
Forfeður vorir, námu hér land og stofnuðu réttar-
ríki, til að geta lifað sem frjáls þjóð í frjálsu landi.
Þeim var það Ijóst, að um leið og þeir hefðu víst
frjálsrceði, hefðu þeir og sþyldur að rceþja, gagnvart
hver öðrum og þeim vceri nauðsynlegt, að virða hvors
annars rétt. Afleiðingin af því, að misbjóða rétti og
skoðunum hvers annars, í grundvallaratriðum, er
svipað og að slíta í sundur lögin, sem er sama og
slíta í sundur friðinn.
Jafnvel, áður en þeir kynntust 10 boðorðum Mose,
voru landnámsmönnum kunnar ýtnsar velsæmis regl-
ur, ta\piörk er ekkí mætti út fyrir fara. Það varð auð-
vitað oft á þessu misbrestur, en til þess eru vítin að
varast þau. Grundvöllur þess góða er einfaldur. Vér
eigum að varast að ger.a nokkrum iMt en kaPPk°sta
að gera eins mörgum gott og hægt er.
I eðli vort eru tvinnaðir ýmsir meðfæddir eiginleik-
ar og andstæður, sem liver hefir sínu hlutverki að
gegna. Ast og hatur, hjálpsemi og ágengni, misþunn
eða miskunnarleysi. Allt er þetta til staðar í eðli manns-
ins og vér eigum að varast að misbeita því eða afvega-
leiða. Vér eigum, að hata allt, sem illt er, en elsþa það,
sem gott er. Móðir verður stundum að sýna óvægni
til að fá barn sitt til að hlýða, barnið verður að hræðast
hættuna til að forðast hana.
Sá er enga hefir, af þessum hæfilei\um, er illa á
vegi staddur. En þegar hatri, liræðslu, grimmd og misþ-
unnarleysi er beint að öðru fólkj, leiðir það til tort'nn-
ingar og niðurrifs. Agengni og ágirnd er til vansæmd-
ar, en ást kjarkpr> greiðvikni og góðvild, er öllum til
iippbyggingar.
Þessa uppbyggjandi eiginleika hafa allir til að bera,
mmnsta Jpsti í æsku. Bezta aðferðin til að þroska þá,
er að halda niðurrifsöflunum í sþefjum, eða gera þau
útræþ•
Einn tnikilsverðasti þátturinn í þeirri viðleitni, er
að gefa öllum tæJjfæri til að lifa frjálst og óháð, en
einlæga löngun til að verða öðrum að liði. Ef eitthvað
vantar á þetta, mun enginn geta notið sín til fulls.
H. H-
Æ:c.r Kvaran syngur úti á Sjómannadaginn.
2 SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ