Barnabók Unga Íslands - 01.01.1906, Blaðsíða 35

UNCIA ÍSLANDS.
35
Þetta er auðvitað skrök, þvi að engar axir
liöggva sjálfkrafa. Annars væri ljett vinna að fella
trje í skógi. En höfuðatriðið er satt. Ilvers vegna
fann hann öxina? Af því að hann varð forvitinn;
af því að hann varð hissa og stóð við, en gekk
ekki liugsunarlaust framhjá eins og bræður hans.
Hann vildi skilja, hvað í efni var, og ransaka.
Hann var hljóðnæmur á það, sem aðrir gáfu eigi
gaum að; honum þótti ekkert ol' litilfjörlegt eða
alvanalegt. En þeir fengu enga konungsdóttur
bræðurnir, sem hlógu að honum. Þetta er satt, ef
til mergjar er brotið. Petta er gangur lífsins. Ef
menn standa við, Sþyrja og íhuga, þá verður eitt-
livað úr þeim mönnum.
Frásöguna um það, sem gerst hefur í raun og
veru i heiminum, köllum vjer veraldarsögu. í
henni er sagl frá manni, sem var forvitinn og
spurði og menn hlógu að. Hann forvitnaðist
þangað til hann fann heila heimsálfu. Hann fann
Vesturheim. Þetta var Kolumbus.
Það eru æðimargir stórviðburðir, sem orðið
hafa fyrir þá sök, að einhver stóð við og var for-
vitinn. Vjer göngum llestir framhjá, helzti oft. Þá
menn köllum vjer náttúrufræðinga, sem forvitnast
um náttúruna, rannsaka hana. Og nú hafa þeir
rannsakað svo margt í margar aldir, að þeir hafa
inntverk afliendi, sem cru eins undraverð og þau
sem öskustóardrengurinn gerði. Hann gróf brunn,
og feldi eik. En náttúi ufræðingar hafa rannsakað
svo lengi, að þeir geta opnað fjöllin og sent menn
langar leiðir i vögnum án hesta, að menn geta
sent öðrum skeyti og fengið svar, þótt fjarlægðin
skipti þúsundum milna, og talað hver við annan,