Barnabók Unga Íslands - 01.01.1906, Blaðsíða 39

UNGA ISLANDS.
39
jeg hef soðið sama naglann alla vikuna. En ef
jeg liefði einn hnefa af sálduðu haframjöli, þá
vœri hót l'engin við því böli«, sagði hann. »En
ekki allt það fæst, sem er oss skapi næst!« Og
síðan hrærði hann í með þvörunni.
Kerlingin sagði að það gæti nú verið að hún
liefði eitthvað mjölrusl. Svo fór hún og sótti það
og það var bæði fínt og fallegt.
Flakkarinn tekur að hræra, kerlíngin að glápa,
ýmist á liann eða í pottinn, svo að augun ætluðu
út úr henni. »t*að mætti bjóða gestum þessa súpu«,
sagði hann og tók hvern hnefan á fætur öðrum
og kastaði út á. »En ef jeg hefði nú einn salt-
ketsbita og nokkrar kartöflur að láta ofan í, þá
yrði þetta herramannamatur, hvað matvandir sem
þeir væru«, sagði hann. »En aldrei allt það fæst,
sem er oss skapi næst«. Og síðan lirærði hann í
pottinum.
þegar kerling hugsaði sig vel um, þá hjelt
hún að lnin ætti fáeinar kartöflur; já og lnin lijelt
að hún ætti eittlivað af kjöti lika; og allt þetta
fjekk hún ílakkaranum. Hann tekur að hræra á
ný og hún að glápa. »þetta verður matur, scm
vel mætti bjóða stærilátustu höfðingjum«, sagði
liann.
»Aldrei hel' jeg nú vitað annað eins«, sagði
kerlingin. »Og allt þetta af einum nagla«.
Hann vissi lengra en nef hans náði, flakkarinn.
Hann var ekki allur þar sem hann var sjeður.
»Ef maður hefði nú hafl ögn af grjónum og
svolitið mjólkurtár, þá gæti maður boðið sjálfum
konginum að hragða; þvi að svona mat fær hann
á hverju kvöldi«, sagði flakkarinn. Hann mátti