Sjómannadagsblaðið - 01.06.1977, Blaðsíða 65

EYGLÓ JÓNSDÓTTIR:
„KÚTTER BJORGVIN
ENDURMINNINGAR
RITGERÐ ÞESSI HLAUT VIÐURKENNINGU í RITGERÐASAMKEPPNI
SJÓMANNADAGSRÁÐS.
Er það ekki undarlegt, að eftir
því sem ég verð eldri, fer ég að
hugsa meira aftur í tímann til barn-
æsku minnar.
Hann pabbi minn var á sjónum,
en hann pabbi minn var nú líka
alveg sérstakur. Mér er sagt að
aðrir pabbar séu það líka, en ég á
bágt með að trúa því.
Það var tekin ljósmynd af pabba
mínum og skútufélögum hans um
aldamótin. Myndin er orðin ónýt
fyrir áratugum. Það þolir það engbi
ljósmynd að vera kysst kvölds og
morgna af sex bömum.
Ég þekkti líka suma mennina,
sem voru á myndinni með honurn
og börnin þeirra, því að þeir bjuggu
í nágrenni við okkur í Vesturbæn-
um.
Hann pabbi minn Jón Jónsson,
Stóra-Skipholti sleit bamsskón-
um á Álftanesinu á öldinni sem
leið. Hann var oft sendur að Bessa-
stöðum að kaupa nýjan fisk í soðið.
Þá bjuggu þar skáldið Grímur
Thomsen og Jakobína kona hans.
Grímur var mikill útvegsbóndi. I
hvert sinn sem pabbi kom að Bessa-
stöðum vék frú Jakobína að hon-
um bita. Ef hún var vant við látin,
sagði hún við stúlkurnar: „Munið
eftir að gera drengnum gott.“ Þessu
gleymdi pabbi ekki, og honum sárn-
aði ef einhver hallmælti frú Jakob-
ínu, hann sagði það óverðskuldað.
Fermingardagurinn í Bessastaða-
kirkju var honum minnisstæður. —
Svo komu unglingsárin. Flutt var til
Reykjavíkur og það var sjórinn sem
heillaði.
Um haustið árið 1900 frétti pabbi
að Kristinn Magnússon frá Engey
væri að koma heim með nýja skútu
frá Englandi, sem þeir festu kaup á
þrír í félagi. Skútan hlaut nafnið
„Kútter Björgvin". Heppnin var
með pabba, hann fékk skiprúm.
Fyrsta skipshöfnin er skráð á
„Kútter Björgvin11 18. febrúar 1901.
En það ár er íbúafjöldi Reykjavíkur
6682.
Það voru 24 menn sem voru
skráðir í þessa fyrstu ferð á „Kútter
Björgvin“. Sumir voru aðeins stutt-
an tíma, en aðrir bættust í skörðin,
og þá myndaðist kjarni sem batzt
vináttuböndum. Árið 1902 var svo
áðurnefnd ljósmynd tekin af skips-
höfninni. Þar eru þeir 24 talsins.
Svona hópur manna, sem býr
saman á eins konar heimili um lang-
an tíma, hlýtur að kynnast mjög
vel. Það myndast ákveðnar reglur
og siðvenjur til að fara eftir. Góður
félagslegur andi mun vera ríkjandi
þegar svo vel tekst til, sem raun
ber vitni um að var á „Kútter
Björgvin.“ Sú vinátta sem tókst
með þeim skútufélögunum hélst
ævilangt.
„Kútter Björgvin“ var mikið
happaskip, sem aldrei missti mann.
Á mínu heimili var talað um hann
sem einn úr fjölskyldunni. Einn
bróðir minn var meira að segja lát-
inn heita Björgvin. Það var ekki
einsdæmi, því fleiri skipsmenn
komu upp nafni hans.
Fyrsti skipstjórinn á „Kútter
Björgvin" var Kristinn Magnússon,
sem kenndur var við Engey. Næst
var Olafur Teitsson og þá Ellert
Schram.
Mér fannst alltaf jafn hrífandi,
þegar pabbi sagði frá ævintýrunum
af sjónum. Svo eignaðist ég syni og
þegar pabbi kom í heimsókn til
okkar, fékk hann varla tíma til þess
S JÓMA NNADAQSBLAÐIÐ 55