Sjómannadagsblaðið - 01.06.1977, Blaðsíða 71

BÁRÐUR JAKOBSSON:
AlllR ílTT
Grein þessi hlaut yiðurkenningu í
ritgerðasamkeppni Sjómannadagsráðs.
Bárður Jakobsson.
I.
Það hefur ekki verið löngu eftir
að ég komst að raun um það, að
ekki er af fjallsbrún hægt að pota
með priki í nefið á karlinum í
tunglinu, sem ég setti saman rollu
eina. Þar bar ég saman aðbúð og
ævikjör sjómanna og þeirra er fast
land hafa jafnan undir fótum, og
taldi sjómenn bera þar skarðan hlut
frá borði. Ég var meira að segja
svo ósvífinn að drepa þarna á það,
sem þá voru nýjungar, en munu nú
teljast sjálfsagðir hlutir.
Þessi framhleypni mín hafði
tvennar afleiðingar (raunar fleiri),
sem komu mér á óvart.
Annað var að vinir mínir úr sjó-
mannastétt hlógu og heldur kald-
ranalega að hugmyndum mínum og
kölluðu draumsýnir.
Hitt var að tveir göfugir og gegn-
ir og hálærðir menn, sem hvorugur
mun reyndar hafa þekkt sjó-
mennsku nema af annarra sögn,
veittust nokkuð að mér fyrir spjall-
ið.
Auðvitað svaraði ég engu af
þessu. Mér fannst það þá út í hött
— og finnst enn. Mín skoðun var að
öll aðbúð og aðstaða sjómanna sé
svo mun vosmeiri, erfiðari og
hættulegri heldur en þeirra, sem
landvinnu stunda, að þar eigi nán-
ast varla heima neinn verulegur
samanburður. Þetta eru tveir ólíkir
heimar og um kosti þeirra og galla
má auðvitað endalaust ræða og
deila.
Staðreyndin er þó sú, að engin
stétt manna á við eins erfið og and-
stæð kjör að búa og sjómannastétt-
in í heild. Margt hefur oft og lengi
verið um þetta rætt og ritað, en
skoðun mín í þessu efni er óbreytt
enn í dag.
Því miður hefur í aldanna rás
verið færra gert fyrir sjómenn, og
verður að sjálfsögðu að telja að-
standendur þeirra með í þeim hópi,
heldur en vert hefði verið og raun-
ar skylt.
Sitthvað hefur þó áunnist hér-
lendis og erlendis þótt hægt hafi
farið, en því miður hefur sjómanna-
stéttin sjálf sjaldan verið þar óskipt
að verki.
Hörkumenn að dugnaði og með
stálvilja hafa barist fyrir málefnum
sjómanna og stundum komið mörgu
góðu til leiðar. Ég rek hér engin
sérstök dæmi t. d. í tækniframför-
um á landi og sjó, blaðaútgáfu og
þá ekki síst dvalarheimili aldraðra
aldraðra sjómanna, stórvirki, sem
ég spái að eigi mikla framtíð fyrir
sér.
Annað mál er það, að aðstoðar-
laust hafa sjómenn sem stétt ekki
unnið að þessum málum, enda
hvorki fjölmennir né ríkir, en hug-
myndir og forusta hefur jafnan ver-
ið þeirra.
Það sem gerst hefur í raun og
veru er það, að mönnum er æ betur
að skiljast að íslendingar eru ey-
þjóð og lifa af starfi sjómanna. Al-
þjóð manna hefur skilið þetta þótt
það hafi ekki alltaf verið haft hátt
um það, og tekið undir það nauð-
synjamál að bæta kjör sjómanna.
Menn vita nú vel að hafið er heim-
ur Islendinga og líf, og vilji þessi
þjóð halda lífi sínu og sjálfstæði þá
verður að sinna þeim málum betur
og fastar en verið hefur.
Annars hefur þetta mál verið
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ 61