Sjómannadagsblaðið - 01.06.1990, Blaðsíða 15

SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
13
hefir nú undanfariö mikið verið rætt
og ritað um svonefnda „útflöggun“
kaupskipanna, en það merkir að út-
gerðirnar stofna fyrirtæki útí heimi
og skrá síðan skip sín undir „þæg-
indafána“ sem gefur möguleika á að
ráða ódýrt vinnuafl á skipin. Allar
eru þessar hugmyndir um útflöggun
rökstuddar með því að útgerðirnar
verði að standast samkeppni við er-
lenda keppinauta. Það er rétt að sá
hluti kaupskipanna sem siglir á hin-
um alþjóðlega markaði verður að
standast samkeppni á heimsmark-
aðnum. Hinsvegar er sá hlutinn sem
siglir með vörur til og frá landinu
ekki háður neinni erlendri sam-
keppni og hafa þær útgerðir sem
þessar siglingar stunda komið ár
sinni svo fyrir borð með hafnarað-
stöðu og öðru slíku að erfitt mun
reynast fyrir aðra að komast inná
þann markað. Má því kalla hann
verndaðan gegn samkeppni frá er-
lendum aðilum.
A tveimur síðustu aðalfundum
hefir Halldór Jónsson stjórnarfor-
maður H.F. Eimskipafélags Islands
rætt samkeppnismál. Að mínu mati
eru ummæli formannsins í nokkrum
véfréttastíl og tel ég því að hann
skuldi starfsmönnum Eimskips eink-
um sjómönnunum nánari skýringar á
því hvað hann meinar.
I gegnum tíðina hefir oft og mikið
verið um það rætt og ritað hversu
mikilvægt það væri fyrir eyþjóð sem
íslendinga, að eiga sjálfir skipin og
stjórna alfarið siglingum að og frá
landinu.
Þessi hugsun var m.a. hluti af sjálf-
stæðisbaráttu þjóðarinnar í upphafi
aldarinnar og án efa einn helsti afl-
gjafinn í þeirri mögnuðu fjöldahreyf-
ingu sem batt endahnútinn á stofnun
Eimskipafélags íslands árið 1914.
í 25 ára afmælisriti Eimskipafélags
íslands segir „Það er mönnum enn í
fersku minni, hver bjargvættur
Eimskipafélag íslands reyndist þjóð-
inni á heimsstyrjaldarárunum, þegar
aðrar þjóðir urðu að leggja árar í bát
um siglingar hingað til lands, þá
sigldu Islendingar sjálfir á sínum eig-
in skipum til annarrar heimsálfu og
héldu uppi flutningum og samgöng-
um við umheiminn af eigin rammleik
með þeirri farsæld og giftu sem fágæt
er.“
Það verður aldrei nógsamlega bent á
þá hættu, sem er fyrir hendi, þegar
milliríkjadeilur eða stríðsástand
skapast og útgerðir missa yfirráð yfir
skipum, sem skráð eru í öðrum lönd-
um.
Það hlýtur að vera krafa íslenskrar
farmannastéttar (vonandi allrar
þjóðarinnar) að siglingum að og frá
Islandi verði framvegis sinnt af ís-
lenskum skipum, mönnuðum ís-
lenskum áhöfnum. Ennfremur er
það krafa stéttarinnar að litið sé á
siglingar sem sjálfstæðan atvinnu-
veg, nauðsynlegan sjálfstæði eyþjóð-
ar, atvinnuveg sem geti skilað mikl-
um arði í þjóðarbúið sé rétt á málum
haldið.
Öflug stofnun
á athafnasvæði.
Sparisjóðurinn í
Keflavík, Njarðvík
og Garði.
Sjóður
suðurnesjamanna.