Sjómannadagsblaðið - 01.06.1990, Blaðsíða 47

SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
45
Allt hafnarsvæðið. Vesturhluti Royaldokku er fyrir gámaskip (lift on/lift off) og skip, sem eru með lestaða bíla (roll on/roll off). Þessi
dokka er mest fyrir flutninga til og frá Skandinavíu. Alexandradokka er fyrir bílaflutning (Volkswagen og Audo) frá Evrópu og
önnur flutningatæki og einnig útflutning bfla- og tækja til Danmerkur og Noregs. Ein og hálf milljón tonna af almennum varningi fer
um þessar dokkur árlega. Dokkurnar, hver um sig eru útbúnar lyftitækjum, sem henta mismunandi varningi, t.d. er Uniondokka
ætluð mest fyrir timburflutinga frá Skandinavíu og Sovéttríkjunum. í verzlunardokkunum eru geysistór lyftitæki, krabbar, sem
lyfta 37% tonni og kranar sem lyfta 83 tonnum. Fiskidokkurnar eru að mestum hluta lítið notaðar, nema þar er landað þeim fiski, sem
að berst. Þar landa nú ekki flmm hundruð togarar lengur, aðeins nokkrir Norðursjávarbátar. A annarri mynd má sjá eitt skip að
landa. Olíuflutningaskip athafnar sig við endann á norður-kajanum.
mikið í Humberbæjunum. Á fyrri
hluta áttunda áratugarins gekk oft
erfiðlega að fullmanna togaraflot-
ann, en eftir 1976 gátum við skip-
stjórarnir valið úr mönnum. Þá var
atvinnuleysi einnig mikið í fisk-
vinnslu og þjónustugreinum togara-
útgerðarinnar, en áður hafði ekkert
atvinnuleysi verið í þeim í Grímsbæ.
Það voru mikil viðbrigðin fyrir
marga, ekki sízt okkur skipstjórana,
sem bjuggum í stórum húsum, áttum
stóra bila, og héldum okkur í allan
máta dýrar en almenningur. Margir
skipstjórar urðu að selja hús sín.
Það var ekkert smáræðis fall frá
30-40þús. stpd. árslaunum ogniðurí
ekki neitt, engin atvinna. Við hlutum
að verða að breyta lífsvenjum okkar
heldur betur.
Þótt stórfelldur samdráttur yrði á
veiðum okkar við lokun íslands-
miða, hélzt togaraútgerð í nokkrum
gangi næstu árin, en það fóru að lok-
ast mið hjá fleiri þjóðum, skammtað-
ar veiðarnar með hungurkvótum
„Nú er hún Snorrabúð stekkur“. Löndunarbryggja úthafstogara 1987.