Sjómannadagsblaðið - 01.06.1990, Blaðsíða 65
SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
63
Gamall sjómaður skrifaði fyrir mörgum árum grein í Víkinginn um Hull og hún bar
yfirskriftina:
„Hver man ekki Hull“
En nú eru fiskdokkur auðar og horfið er Hessle Road, sjómannahverfið, með sínu
mikla sjómannalífi með búllum og bjór og fjörugum stúlkum og lútsterku rommi.
Hull er enn skemmtileg og viðkunnaleg borg, og þar margt sjómanna á lífi með
íslenska sögu.
Blaðið hefur til þessa, þótt síðar rætist úr, verið átakanlega kvenmannslaust. Hér er
ein til að hvíla augað frá öllu karlamoðinu.
A litlu hóteli í Hull er Karen Duffy hótelstýra. Þetta er vinsamlegt hótel á góðum stað,
en hótelstýran tekur hótelinu þó fram. Hún er bæði vingjarnlegri og fallegri. Henni var
gefið nafnið Miss Þorlákshöfn. Karen hafði nefnilega verið í Þorlákshöfn, og það sem
meira er, að þessi unga stúlka, sem aldrei hafði komið nálægt fiski kunni ágætlcga við
sig í Þorlákshöfn og lætur vel af íslandi og íslendingum. íslendingar sem leið eiga um
Hull ættu að líta við hjá Karen Duífy í Clyde House Guest House 13 John Street, Charles
Street.
var á einni af freygátunum og gæti
sagt þér margar kyndugar sögur úr
síðasta þorskastríðinu. Þetta var
hálfgerður skrípaleikur yfirvalda.
Afleiðingar útfærslunnar
Þótt lokun íslenzku fiskimiðanna
væri slæmt högg og yllu miklu at-
vinnuleysi í Humber-höfnunum Hull
og Grímsbæ, þá voru bæirnir við
Humber engan veginn búnir að vera
sem fiskveiðibæir. Það var EB. sem
rak smiðshöggið á það ásamt okkar
eigin stjórnvöldum og útfærslu Norð-
manna og Rússa.
Við vorum ekki alveg uppá ís-
lenzku fiskislóðina komnir, þar sem
við höfðum jafnan sótt mikið í Hvíta-
haf, Barentshaf og til Bjarnareyja.
Og við áttum nóg af stórum og góð-
um togurum til sóknar á þær slóðir
t.d. 38 verksmiðjutogara, og hver
þeirra þurfti 30 manna áhöfn og hinir
vönu fiskimenn, sem misstu atvinnu
sína við lokun íslandsmiða fengu
pláss á þeim skipum. Ég til dæmis,
sem var hjá Newington trawlers, sem
hætti rekstri, þegar íslandsmiðum
var lokað fyrir okkur, fékk strax skip
hjá J. Marr. Það var nýtt skip og
stórt, og við veiddum makríl úti fyrir
okkar eigin ströndum og gekk ágæt-
lega.
Það var við inngöngu okkar í Efna-
hagsbandalagið, sem við hlutum rot-
höggið. Efnahagsbandalagið sagði
alltof mörg skip að veiðum fyrir Eng-
landsströndum og snéri geiri sínum
að okkur og það var hafizt handa
uppúr 1983 minnir mig að fækka
skipum okkar með því að kaupa þau
upp. Útgerðarmönnum var boðið
hátt verð fyrir hvert tonn í skipum
sínum, ef þeir vildu hætta útgerð
þeirra, og svo fórum við illa útúr
kvótaskiptingu í Norðursjó og flot-
inn dróst saman. Áður en þið Islend-
ingar lokuðu miðunum, voru gerð út
250 fiskiskip frá Hull, og þeim fækk-
aði eins og ég sagði áður við þær
aðgerðir, en eftir aðgerðir Efnahags-
bandalagsins og okkar eigin stjórn-
valda með skipakaupum, fór svo sem
nú er, að aðeins 7-8 skip ganga frá
Hull. (Dick gat ekki um hverskonar
skip það voru, en líklega eru þetta
verksmiðjutogarar, og komnir þarna
eftir 1986. Á.J.) Þegar þetta allt kom
saman, útfærsla ykkar íslendinga,
útfærsla Norðmanna og Rússa og að-
gerðir Efnahagsbandalagsins, var
hrunið orðið algert í sjómannastétt-
inni, hjá fiskvinnslufólki og fólki í
þjónustu við sjávarútveginn.
Grímsbæingar fóru öllu verr útúr
þessum áföllum tveimur. Þeir voru
háðari fiskveiðum en við í Hull. Þar
eru nú aðeins eftir 3 skip, að ég held í
útgerð frá Grímsbæ. Nú er svo til
allur fiskur á mörkuðum þessarra
bæja veiddur af útlendingum, og þá
mest af íslendingum og Þjóðverjum.
Þá leituðu margir sjómenn í vinnu
á olíuborpöllum en þó mest á örygg-
isskipin, sem eru á ferð umhverfis
pallana reiðubúnir til að bjarga
mönnum, sem falla kynnu af pöllun-
um í sjóinn. Sumir gömlu skipstjór-
anna eru á þessum skipum, en margir
eru dánir, og margir seztir í helgan
stein. Við erum aðeins þrír, togara-
skipstjórar hér í Hull, sem erum enn í
starfi sem fiskiskipstjórar.
Ég var alltaf að vona að mál þró-
uðust þannig, að við leyfðum ykkur
íslendingum að landa í Humber-
höfnum og létum ykkur einnig hafa
kvóta á okkar miðum og fengjum
álíka á íslandsmiðum. Það væri gam-
an að koma aftur á gömlu fiskislóð-
irnar, þar sem maður eyddi sínum
beztu árum.
Fiskislóðir við ísland
— Ég þekki íslenzkar fiskislóðir
nema þær algrynnstu. Ég var aðeins
lærlingur og háseti, meðan í gildi var
3 sjóm. fiskveiðilögsaga. Þið færðuð
út í 12 sjóm. rétt í þann mund að ég
var að byrja sem stýrimaður og fór að
kynnast fiskimiðunum. Ég kynntist
því ekkert algrynnstu togslóðinni.
En faðir minn og afi þekktu togslóðir