Alþýðublaðið - 04.06.1923, Blaðsíða 3

*ALZ»^I>U8LA&li>
3
Islenzkar bííbf-
sbBuvöfuf
úr eigin werksmiðlu ,
seljum vér í heildsölu:
Fiskbellux* I kgr. dósir.
Kföt beinlaust i — —
Do. ->— Va ~ —
Eæia i — —
Do. Va — —
Kaupmenn! Bjóðið viðskiftavin-
um yðar fyrst og fremst ís-
leczkar vörur; það mun reyn-
ast hágkvæmt fyrir alla aðila.
Sláturiél* Suðurlands
Sími 249, tveer línur.
ur var, voru 24Z0 máltíðir alls.
Kóstaði máltíðin rúmlega 5.1 eyri,
en málsverðurinn var ávalt tveir
heitir réttir. IÞess ber þó að
gæta, að hvorki húsnæði né fram-
reiðsla né heldur ýmislegt ann-
að, er tajsverðu verði nam, er
fært til reiknings, en við það
Appelsínur, ödýrar.
Nýtt isl. smjör á kr. 3,80 kg.
Puðursykur. . á kr. 1,40 kg.
Kandís . . . . á kr. 1,60 kg.
Melís.......á kr. 1,60 kg.
Strausykur . . á kr. 1,50 kg.
et tekin eru 5 kg. í einu.
Steinolía 30 aura líterlnn.
Kartöflur ódýrar í sekkjum.
Verzl. Theódórs N. Sigurgeirss.
Baldursgötu 11.
Síml ÖBl. Síml 951.
Bpýnsla, Heflll & Sög Njáls*
götu 3 brýnir öll skerandi verkfæri.
Iækkar kostnaðurinn, er legst á
máltíð hverja, dálítið. 60 börn
írá 20 heimilum og 14 fullorðnir
frá 13 heimiium urðu matgjafanaa
aðnjótandi. Ég hefi leyft mér
eins og síðast liðið ár að sam-
einá skýrslu Samverjastarfsem-
innar og um jóiagiaðnlng barna
Rafmagns-straujárn
seld með ábyrgð kl*. 11,00.
Rafofnar, okkar góðu og gömlu,
frá kr. 30,00.
Hf. Rafmf. Hiti & Ljós,
Laugavegi 20 B, — Sími 830;
W Odýr saumaskapur. '&m
Sauma ódýrast allra karlmanna-
föt, suíð föt eftir máli sérstakiega,
ef óskað er. Útvega með heild-
söluverði íataefni, þ. á m. ekta
blátt >Yaclit club< cheviot. Er
og verð ávalt ódýrastl skradd-
arinn, Guðin. Sígurðsson, Berg-
staðastræti 11. — Sími 377.
og gamalmenna. Rúmiega hálft
annað hundrað manna tóku þátt
í jólatrésfagnaði fyrir fullorðna,
en börnin urðu út undan, því
allar samkomur fyrir þau voru
bannaðar vegna. barnaveikinnar,
sem var að ganga í bænum.
Fyrsta sumardag var svo haldinn
Edgar Rics Burrougbs: Dýi* Tarzans.
Shíta léti aftur á sér bæra, og lét höf’óinginn sér
þaö mjög vel lynda.-
Tarzan hafbi ætiö fundið, að það var gott að
hafa á sér einhvern dularblæ, þegar átt var við
svertingja. Hann hefði vel getað komist inn í
þorpið hjálparlaust, en hann hugði, að það heíbi
meiri áhrif að hverfa á dularfullan hátt, en koma
skyndilega. Hann hafði því ekki lengi legið undir
trénu, er hann hóf sig upp í það og hvarf í
skógai myrkrið.
Alla nóttina hélt hann áfram eftir tijánum, ýmist
í toppum þeirra, um miðbik þeirra eða niðri við
jörð. Hraðast fór hann um trjátoppana, því þá
lýsti tunglið betur, en jafnvel niðri við jörb í niða-
myrkri, þar sem sérhver annar maður hefði farið
viltur vegar, fór hann hraðara en við hefðum
favið í sendiferö eftir ljósmóður á sumardegi. .
í dögun stanzaði hann til þess ab éta og svaf
svo í nokkra tíma, en um hádegi lagði hann aftur
af stað.
Tvisvar hitti hann svertingja, og þótt illa gengi, .
náði hann tali af þeim og fókk að vita, að hann
var á slóÖ.Rokoffs.
Tveimur dögum síðar, er hann fór upp með
Ugambi kom hann aö stóru þórpi. Höfðinginn tók
vel á móti honum. Var sá illúðlegur á svip og
tannhvass, en það er oft einkenni mannæta.
Apamaðurinn var afarþreyttur 0? hafði hugsað
sér að sofa í átta til tíu stundir, svo hann væri
vel hress, er hann kæmi í nánd við Rokoff, en það
hlaut að verða bráðlega.
Höfðinginn sagði, að skeggjaði hvíti maðurinh
hefði farið frá sór morguninn áður, og að Tarzan
múndi ná honum bráðlega. Höfðinginn þóttist
ekkert hafa heyrt um hinn flokkinn og ekki sóð
hann.
Tarzan féll illa í geð látbragð og framkoma
þessa náunga, sem virtist þrátt fyrir vináttu sína
óánægður yflr þessum hvíta risa, sem kom fylgdai-
mannalaus og gaf engar gjafir. En hann þarfnaðist
hvíldar og fæðu, sem þorpið veitti honum öruggari
en skógui inn, svo hann hnipraði sig saman í einum
kofanum og steinsofnaði.
Varla hafði hann yfirgefið höfðingjaun, er hann
kallaði til sín tvo hermenn og hvíslaði að þeim
skipunum. Augnabliki síðar héldu þessir menn
upp með ánni í austurátt.
Höfðinginn fyrirskipaði algerða þögn í þorpinu.
Hann bannaði öllum að koma nærri hinum sofandi
gesti; enginn mátti tala hátt eða syngja.
Honum var furðuant um, að gesturinn yrði ekki
fyrir ónæði.
þremur stundum síðar komu þrír bátar niður
Ugambíána. Á árbakkanum stóð höfðinginn. Hann
rétti spjót sitt beint upp í loftið yflr höfði sér eins
og hann vildi gefa þeim á bátunum merki.
Og þannig var því varið í raun og veru; —-
merkið þýddi, að hvíti maðurinn í kofa hans svæfl
I enn þá rólegur.