Alþýðublaðið - 05.06.1923, Blaðsíða 3
ALÞTÐUBLAÐZÐ
verja, sem verið hofðu í forinni.
Sums staðar sló í bardaga,
en alls staðar höfðu hinir
hvítu mannúðarvinir yfirhöndina.
Nokkrar opinberar byggingar
voru eyðilagðar og 3 Bretar
drepnir.
Þá var Dyer hershöfðingi frá
Láhore kallaður þangáð. Hann
lýsti herlögum í bænum og bann-
aði alla fundi.
13. apríl gekk drengur með
trumbu um bæinn og kaliaði
menn til fundar á torgi einu í
bænum. Þessi dagur er nýjárs-
dagur Hindúa, og fjöldi manna
kom úr nærliggjandi héruðum
til að skemta sér, án þess að
þeim væri kunnugt um ástandið.
KI. 4 e. h. hófst fundurinn.
Dyer hershöfðingi fór þangað
með her og tók sér stöðu í að-
algötum tveim, sem að torginu
liggja. Hánn lét án nokkurrar
viðvörunar hefja skothríð á mann-
fjöldann. Létu þar Ufið yfir 1000
manns á, öllum áldri, konur og
karlar, og enn þá fleiri særðust.
Hann lét það um mælt, að fyrir
hvern Breta, sem drepinn yrði,
skyldi hann sálga þúsund Ind-
Munið,
að Mjólkurfélag Reykjavíkur sendir
yður daglega heim mjólk, rjóma,
skyr og smjör, yður að kostnað-
arlausu. — Pantið í síma 1387.
Hjálparstöð Hjúkrunarfélags-
ins >Líknar< er opin:
Mánudaga . . . kl. 11—12 f. h.
Þriðjudagá ... — 5—6 e. --
Miðvikudaga . . — 3—4 e. —
Föstudaga ... — 5—6 e. --
Laugardaga . . — 3—4 e. --
verjum. Það sannaðist seinna við
rannsóknir, að upphafsmaður
íundarins var keyptur at Bretum,
og hafði hann, eftir að skothríðin
hófst, reynt að telja mönnum trú
um, að engar kúlur væru notað- v
ar. Þegar Dyer hershöfðingi var
spurðuraf rannsóknarnefnd þeirri,
er skipuð var, hví hann hefði
ekki hlýtt hinni viðteknu reglu
að segja upp herlög og skipað
5_
Söngvar
jafnaðarmanna
eru hvataljóð, sem útlend
og innlend ágætisskáld, svo
sem Poptier, Overby, Einar
Benediktsson, Sig. Júl. Jó-
hannesson, Þorsteinn Gíala
son, Jón Þórðarson, Hali-
grímur Jónsson, Jóo S. Berg-
mann, Þorsteinn Erlingsson,
Ágúst Jónsson o. fl., hafa
ort til alþýðunnar.
Fást á afgreiðslu Alþýðu-
blaðsins og í Sveinabók-
bandinu, Laugavegi 17 B.
mönnum að fara burtu, áður en
hann greip til vopna, svaraði
hann því, að hann hefði ekki
hirt um hlátur Indverjanna.
Hann neitaði ekki, að hann hefði
látið skjöta á þrjár þröngar út-
göngudyr á torginu, einu leiðirn-
ar, sem fœrar voru. Vopnin voru
liríðskotábyssur. Hér var um að
ræða djötullega úthugsað morð
á þúsund saklausum mönnum,;
Edgar Rice Burroughs: Dýr Tarzane.
í stafni tveggja bátanna stóðu hlaupaiarnir, er
höfðinginn hafði sent. Það var auðséð, að þeir
höfðu verið sendir til þess að sækja þennan flokk,
og að merkið af bakkanum var fyrir fram
ákveðið.
Á fáum augnablikum lögðust bátarnir að sefi
vöxnum bakkanum. Svartir hermenn stigu á
land og með þeim sex hvítir menn. þeir voru
svipljótir menn, en enginn þó ein3 og sá hinn
svartskeggjaði, er stjórnaði þeim.
>Hvar er hvíti maðurinn, sem sendimenn þlnir
segja aðj sé hjá þér?< spurði hann höfðingjann.
>Py]gdu mér, herra,< svaraði svertinginn. >Ég
hefi kappkostað að hafa lágfc i þorpinu, svo hann
svæfi, unz þú kæmir. Ég veit ekki, hvort hann
leitar þín til þess að gera þér ilt, en hann spurði
mig mjög um þig og ferð þína, og hann er líkur
þeim, er þú lýstir fyrir mér og þú hólzt að væri
öruggur í landi því, er þú nefndir Skógarey. Heíðir
þú ekki sagt mér söguna, hefði óg ekki þekt hann,
og þá heföi hann getað farið á eftir þér og drepið
þig. Ef hann er vinur, en ekki óvinur, hefir honum
ekkert ilt verið gert, herra, en ef hann reynist
óvinur, þá þætti mér verulega gaman að hafa
riffil og skotfæri.<
>Þú heflr vel gert,<. svaraði hvíti maðurinn, >og
þú skalt fá riffil og skotfæri, hvort sem hann er
vinur eða óvinur, það er að segja, ef þú ert með
mér.<
>Ég skal vera með þór, herra,< sagði höfðinginn,
>og komdu nú og sjáðu g.estinn, sem sefur f kofa
mínum.<
Að tvo mæfltu gekk hann á undan að kofa þeim,
er Tarzan svaf í og átti sór einskis ills von.
Á eftir þessum tveimur komu hinir hvítu menn-
irnir og tuttugu hermenn svartir, en allir læddust
eins og mýs.
Þegar þeir komu í kofadyrnar, lék djöfullegt glott
um varir þess svartskeggjaða, er hann sá hinn
sofandi risa.
Höfðinginn leit spyrjandi framan í þann hvíta,
en sá kinkaði kolli framan í surt til marks um,
að grunur hans hefði verið réttur. Hann snéri
sér nú að þeim, sem á eftir þeim voru, benti á
hinn sofandi mann og gaf þeim merki um að grípa
hann og binda.
Augnabliki síðar hafði heil tylft þorpara ráðist á
Tarzan, er ekki varð lítið hissa, og sro snarir
voru þeir, að hann var bundinn áður en hann gat
séL' nokkra bjðrg veitt.
Þeir vörpuðu honum á bakið, og er honurn varð
litið á þá, sem stóðu umhverfis hann, sá hann hið
illgjarna andlit Nikolas Rokoffs.
Rússinn urraði. Hann gekk fast að Tarzan,
>Svín!< æpti hann. >Ertu ekki enn búinn að
læra nóg til þess að forðast Nikolas Rokofí?<
Hann sparkaði í andlit hins bundna manns.
>Þetta skaltu hafa fyrir komuna,< eagði
hann.