Eimreiðin - 01.06.1922, Blaðsíða 21

eimreiðin
HÁKARLAVEIÐIN
149
nóg að starfa: greiða lóðaflækjurnar, gera við gamlar lóðir og
setja upp nýjar — og eigi þótti heldur fýsilegt að hætta veið-
arfærum sínum í opnar klær botnvörpungsins.
öndir kvöldið hætti botnvörpungurinn veiðum og lagðist við
akkeri skamt fyrir innan Bótina.
Snemma morguns hafði Þórður komið til sjávar og skipað
^önnum sínum fyrir verkum. Að því loknu hafði hann haldið
heim og síðan eigi látið sjá sig. En skömmu eftir að botn-
vörpungurinn var lagstur við akkeri, gekk Þórður til sjávar og
hélt til sjóbúðar þeirrar, er skipshafnirnar á bátum hans bjuggu
í' Búðin var lítið hús úr timbri, þakið járnkl.ætt, og tjöru-
PaPpi negldur á hliðarnar.
Menn voru hættir vinnu og sátu hingað og þangað um
búðina, þegar Þórður kom inn.
— Sælir, sagði hann stuttlega og settist á fremsta rúmið í
búðinni. Hann sat um stund þegjandi og hallaðist fram á
hendur sínar.
~~ Blessað er nú veðrið, sagði annar formaðurinn, sem
Andrés hét.
Best að nota það þá, sagði Þórður og leit á Andrés.
Andrési varð orðfall. Hann sá að eigi lá sem best á Þórði.
E° eitthvert erindi hlaut hann að eiga. Hann var ekki vanur
koma erindisleysu. Hann hafði ekki einu sinni spurt eftir
tví, hve mikið hefði verið unnið. Því var hann þó vanur.
Best að nota góðviðrið í nótt piltar. Eg var nú svona
há'ft um hálft að hugsa um það, sagði Þórður eftir nokkra
bögn. Glotti hann kaldlega, en leit þó eigi upp.
- Ha, var hann að gera að gamni sínu?
En þögn var í búðinni sem áður.
~~ Jæja, piltar, sagði loks Þórður — við skulum kippa
rarn áttæringnum. Vkkur langar auðvitað í hákarlalegu.
Áttæringnum? í hákarlalegu? Nú var litið upp all for-
vtnilega. En umhugsunarfresturinn var eigi langur, því að nú
stóð Þórður upp og snaraðist út úr búðinni.
^kipshafnirnar stóðu á fætur. En ekki gafst nú tími til samræðu.
Aftæringurinn, hákarlaskipið, var settur fram og látnar í
ann tíu árar. Hásetarnir tóku eftir því, að ræðin voru vafin
PVkkum striga.