Eimreiðin - 01.06.1922, Page 28

156
BÓKASAFN HINS HÉGÓMAG]ARNA
eimreiðiN
Og smiðir höfðu hússins besta stað
í himinfagra lestrarstofu breytt;
þá bölvaði’ hann með sjálfum sér og kvað:
»Nú sé eg eitt!
Það kostar meira fé en hélt eg fyrst
að fylla þennan geysistóra sal
með dýrar bækur. — Betur smiðsins list
því breyta skal.
Því þegar bókasafn í hús er sett
til sýnis — þá er heimska’ að eyða fé,
og bækur mætti gera’ og gylla nett
úr góðu tré.
Já, heillaráð er þetta — það skal gert!« —
— Hann þúsund þúsund spýtukubba tók
og gylti, svo ei sæist efnið bert.
— Hver sýndist bók.
Hann sagði: »Skálda’ og skrifkonunga nöfn
með skreyttu letri á hverjum kili sjást;
og þeir, sem heyrðu’ um þjóðhöfðingja söfn,
að þessu dást«.
I bókasafnið sitt með ótal »rit«
hann sagðist hafa varið geysi fé;
og fólkið sá þar lærdómsvott og vit
— þó væri tré.
I öllum heimi enginn var svo stór
að ætti jafnmörg ritverk, smá og stór.
I sjálfs sín augum eigandinn varð stór.
— Já, afarstór.
í »Iestrarsalnum« gekk hann oft um gólf;
með gleðibrosi stríað höfuð skók