Eimreiðin - 01.12.1922, Qupperneq 39

eimreiðin
KENNARI KEMUR TIL S0QUNNAR
295
ferðin okkar út í heiminn. Við áttum 10 mílna leið til skóla-
setursins.
Eg var fullur af tilhlökkun og glæsilegum vonum. En ef eg
væri að því spurður, hvaða erindi eg hafi átt, eða hvers eg
vænti mér af þessum undarlega manni, sem eg hafði heyrt
svo mikið gott um, þá yrði eg að svara, að það var alt í þoku
fyrir mér. Eftir að eg gekk til prestsins, hafði það ekki komið
fyrir nema tvisvar eða þrisvar, svo eg muni, að eg hugsaði
um alvarleg efni. Fyrst var það, þegar bróðir minn dó; þá
þiðnaði eitthvað í brjósti mér, svo að mér hitnaði inn að
hjartarótum. Síðar var eg einusinni sendur upp í sel, og sá
bar bók, sem selstúlkan hafði fengið lánaða. Það var »Sigrún
á Sunnuhvoli«, þá bók las eg. Aldrei man eg til, að eg hafi
séð selsvatnið svo fagurt sem þá um kvöldið, né skógarbrekk-
nrnar og fjöllin. Eg hafði fengið ný augu til að sjá með. Eg
sá lengst inn í himininn, þegar sólin var að setjast, og mér
tanst guð vera að brosa. En ekki var hugsanlegt, að öll sú
dýrð væri mér ætluð. Eg hafði staðið upp í hárinu á séra
Marteini, og einu sinni drukkið mig fullan, svo að mamina
grét yfir mér. Eg var ruddastrákur. Og þarna varð mér svo
þungt fyrir brjósti og órótt, að eg engdist sundur og saman.
011 fegurðin og gleðin var horfin.
Enn þá síðar fékk eg bók léða hjá Pétri í Bæ. Hún hét
sSveitalíf«, og var skrifuð á sveitamálinu mínu. Gaman var
að !esa það mál, og þó varð eg oft að stafa til að komast
fram úr því. En það sem mest fékk á mig — svo að eg grét
~~ það var hún Hlíf, góða stúlkan og saklausa, sem var svo
sárt leikin. Eg held eg hefði glaður gefið helminginn af lífi
m'uu til þess að geta hjálpað henni.
111.
Aldrei gleymi eg fyrsta kvöldinu í skólanum á Seli. Okkur
sl<ólasveinum var fagnað hátíðlega. Eg var frá mér numinn
sleði. janson heillaði okkur algerlega. Hvernig sá maður
Sat talað! Hann sagði okkur sögu um »hættulega bónorðsför«
°9 margt fleira, gerði að gamni sínu og lék við hvern sinn
ln9ur. Stundum skelli-hlóum við allir, en stundum var svo