Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1924, Page 12

Eimreiðin - 01.07.1924, Page 12
204 JOHN MILLINOTON SVNGE eimREIÐIN húsaskjóls fyrir óveðri, og eftir að hann og Nóra hafa talast við, fer Nóra út til þess að leita uppi ungan kúahirði Michael Dara að nafni, og skilst af samræðunni, að hann muni vera elskhugi Nóru. Undir. eins og Nóra hverfur af leiksviðmu rís líkið upp ljóslifandi. Fyrir utan heyrist langt blístur. Burke fær sér þá vænt staup af viský, lætur flakkarann fa sér duglegt barefli og legst síðan út af í sömu stellingar og áður, eins og hann sé steindauður, þegar raddir þeirra Nóru og unnusta hennar heyrast fyrir utan. Þau koma síðan inn og ráðgast um giftingu sína, er búið sé að koma gamla mann- inum í jörðina. Meðan samræðan fer fram hefur Dan risið upp» en þau veita því ekki eftirtekt fyr en hann hnerrar allharka- lega. Standa þeir þá augliti til auglitis Dan og ungi mað' urinn, sem er svo lostinn af meðvitundinni um sekt sína, a^ hann þorir ekki að veita unnustu sinni lið, er bóndi hennar rekur hana burt af leiksviðinu og á verðgang í fylgd með flakkaranum. Þegar þau fara, setjast þeir að viskýdrykkju, Dan gamli og kúahirðirinn. Þetta eru niðurlagsorð leiksins: Flakkarinn (við dyrnar): Kom þú nú með mér, húsfreyi3 góð, — með fleiru skal þér skemt verða en með blaðrinu > mér. Þú skalt fá að heyra hegrana garga yfir svörtu vötnunum og orrana og uglurnar líka. En þegar heitt er í veðri á dag' inn skalíu heyra lævirkjana og skógarþrestina syngja. Aldrei mun þér verða boðað í þeim söng, að þú verðir gráhærð og grimmlynd, eins og Peggy Cavanagh, hárið rotni af höfðinu á þér og ljóminn daprist í augunum á þér, heldur skal fugla' söngurinn hljóma þér í eyrum við sólarupprás og enginn karl' skröggur dæsir þá oftar í eyru þér, eins og lungnaveik sauð- kind um sumarmál. Nóra: Eg býst við eg dæsi þá sjálf, ef eg á að liggja úti undir berum himni, þegar kalt er að næturlagi. En þú kant að koma fyrir þig orði, ókunni maður, og með þér mun eg fara (Gengur að dyrunum og snýr sér að Dan). Þú þykist hafa veitt vel með því að látast vera dauður. En hvers virði er þér lífið í raun og veru? Hvaða líf heldurðu það sé fyr>r konu að dvelja á þessum ömurlega stað og mega ekki einu sinni tala við konurnar, sem eiga leið hér um? Og hvernig
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144
Page 145
Page 146
Page 147
Page 148

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.