Eimreiðin - 01.07.1924, Blaðsíða 29

^■MReiðin
TV0 KVÆÐI
221
bylgjufalda svarta reisa.
Sandrok hylur sól og land.
Langt er enn til lífsins stranda —
lækur enginn, hvergi björk,
bannlýst jörð til beggja handa,
brunasandar — eyðimörk.
Þáttur af Agli á Bergi
eftir Guðmund Gíslason Magalín.
Það var ekki talað margt, þegar Egill á Bergi fæddist, og
fyrstu ár æfi sinnar heyrði hann ekki fleiri orð en fæst varð
komist af með á heimilinu.
Poreldrar hans voru einyrkjar — og þau áttu ekki margt
vantalað hvort við annað. Hann heyrði því ekki mörg orð í
®lnu, nema þegar lesnir voru húslestrar, en það var altaf gert
a sunnudögum og vetrarkvöldum. Oftast sigraði hann svefn
Vndir lestrunum, og fékk hann þá venjulega ósvikinn löðrung.
^iðan hækkaði móðir hans róminn, og hann orgaði það sem
€ftir var lestrarins. Urðu því Péturshugvekjur honum til lítillar
uPpbyggingar.
Þá er hann var kominn á legg og tekinn að gæta kvífjár,
f^rði hann fyrst móðurmálið svo, að hann gæti talað það
sf<amm-lítið. Hitti hann oft smala af næstu bæjum — og varð
Þeim oft skrafdrjúgt við hann, þó að ekki væri hann marg-
máll. Brosti hann venjulega, þegar þeir ertu hann — en þó
rann honum í skap, þegar úrskeiðis gekk, og var hann þá
b$ði illvígur og langrækinn. Komust félagar hans að því, að
tessi hægláti, kjálkabreiði, hálsdigri og luralegi snáði hafði
ðsvikna krafta í kögglum.
Þegar hann skyldi fermast, kvað prestur upp þann dóm,
að hvorki gæti hann heitið læs né skrifandi, og í reikningi
kynni hann ekki minstu vitund. En Egill tók þeim dómi með
Uristilegri þolinmæði.