Eimreiðin - 01.07.1924, Qupperneq 72

264
GREINING MANNKVNSINS
eimreiðin
að þar voru póstferðir. Skeyti, sem falin voru allsherjarpóst-
inum, komust til skila þangað sem þau áttu að fara. Það er
sérstaklega mikilsvert fyrir oss að vita, hvernig þau komust
til skila; vér verðum að gera ráð fyrir, að skeytið, eða magn-
inn, sem berst með blóðinu, og viðtakandinn, sem það er
ætlað, dragist sérstaklega hvort að öðru — er kemur af
eðlisháttum þeirra — og þess vegna nái þau, og að eins
þau, saman, þegar blóðið streymir um líkamann. »Secretinið«
er magni, er lýkur erindi sínu skjótt og vafningalaust, þar
sem vaxtar-magnarnir eða lagvirku magnarnir, er heilading-
ullinn, heilaköngullinn, skjaldkirtillinn, nýrnahetturnar og milh-
kirtlarnir selja í blóðið, verka seint og óbeint. En hvorir-
tveggja líkjast að því, að árangurinn fer ekki að eins eftir
eðli magnans eða skeytisins, heldur og eftir ástandi viðtak-
andans á hverjum stað. Viðtakandinn kann að vera sérstak-
lega gráðugur, ef svo má að orði kveða, og hrifsa til sín
meira en hæfilegan skamt af himnabrauðinu, sem fram er
reitt, eða hann kann að verða »fingralangur« og grípa það»
sem í raun og veru var ekki ætlað til neyzlu á staðnum. Vér
getum séð, að staðbundinn vöxtur — þróun sérstaks eigin-
leika eða dráttar — fer ekki að eins eftir mögnunum, sem
sá staður fær, heldur og ástandi móttökutækjanna þar. Af
þessu getum vér skilið staðbundnar vaxtartruflanir, útgrósku
eða risavöxt, sem bundnar eru við einn fingur eða brúnagarð-
ana, nefið, andlitið öðrum megin, og slík staðbundin fyrir-
brigði eru ekki óalmenn. I tilbreytni næmleika viðtakandans
á staðnum höfum vér skýringu á hinni óendanlegu fjölbreytni
er á sér stað um það, í hvaða hlutfalli hvert við annað ein-
kenni kynflokka og manna þróast.
Svo sem 10 árum eftir að Starling hafði sett fram magna-
kenninguna, tók prófessor W. B. Cannon við Harvard há-
skólann saman niðurstöðurnar af rannsóknum þeim, er Dr.
T. R. Elliott og hann sjálfur höfðu gert á starfi nýrnahett-
anna, og leiddi i Ijós mjög undrunarvert magna-starfskerfi, er
hjálpar oss til að skýra starf þeirra magna, er stjórna vextin-
um. Þegar vér ætlum að fara að leggja á oss þungt líkam-
lagt erfiði, þá er nauðsyn á því að blóðið flæði um vöðvana,
til þess að þeir hafi tiltæk þau efni, er þeir þurfa til starfs-