Eimreiðin - 01.07.1924, Side 117

eimreiðin TÍMAVÉLIN 309
Snéri hann pípunni í munninum, og ég sá, að hann var að
horfa á hálfgrónar skrámur á hnúum sér.
Læknirinn stóð á fætur, gekk að lampanum og skoðaði
^lómin. Sálarfræðingurinn fór að dæmi hans.
»Eg þori að hengja mig upp á, að klukkan er farin að
Sanga eitt«, sagði blaðamaðurinn. »Hvernig eigum við að
komast heim«.
*Ncg er af vögnunum á stöðinni«, sagði sálarfræðingurinn.
sÞetta er einkennilegt«, sagði læknirinn, »en ég get alls
ekki séð af hvaða jurtategund þessi blóm eru. Má ég hafa þau?«
Tímaferðalangurinn hikaði við. »Nei, alls ekki«, sagði hann
svo.
lHvar hefurðu í raun og veru fengið þau?« sagði læknirinn.
Tímaferðalangurinn strauk hendinni um ennið, eins og maður,
Sem er að reyna að rifja eitthvað upp fyrir sér. »Vína lét þau
1 vasa minn, þegar ég var á tímaferðalaginu«. Hann starði í
kring um sig í herberginu.
»Svei mér ef alt er ekki að hverfa aftur. Þetta er alt minni
mínu ofraun. Smíðaði ég nokkurn tíma tímavél eða fyrirmynd
að slíku? Eða er þetta alt saman draumur? Sumir segja að
lífið sé draumur, draumur sælu og syndar stundum, en ég
boli ekki annan eins draum aftur. Ég yrði'vitlaus. Og hvaðan
kom mér svo þessi draumur? Ég verð að fara og gá að
vélinni, — ef hún er til!«
Hann greip lampann af borðinu og bar hann fram á gang-
lnn. Rautt ljósið á honum flöktaði til og frá. Við fylgdum á
eftir. Þarna fyrir innan stóð vélin, um það var ekki að villast.
kiún húkti þarna, skáhöll í horninu, ljót og draugaleg, smíðuð
Ur eir, íbenvið, fílabeini og gagnsæju, glitrandi kvartsi. Hún
Vnr svo sem nógu áþreifanleg, því ég tók í eitt langbandið á
henni, og öll með blettum og slettum og neðan í henni héngu
9ras- og mosatægjur. Auk þess var eitt langbandið beyglað.
Tímaferðalangurinn setti lampann á bekk og strauk hend-
mni um beygluna á langbandinu.
»Nú er ég búinn að ná mér aftur«, sagði hann. »Saga mín
®r sönn. Mér þykir verst, að ég fór með ykkur hingað fram
1 kuldann*. Hann tók lampann, og snérum við svo allir stein-
kegjandi inn í reykskálann aftur. Svo fylgdi hann okkur fram