Eimreiðin - 01.07.1924, Page 125

EiMREIÐIN
RITSJÁ
317
Stephan G. Stephansson: ANDVOKUR IV og V, Winnipeg 1924.
Fá íslenzk skáld hafa verið afkastameiri en Stephan G. Stephansson.
^f dæma aetti eftir fyrirferð kvæða hans, mætti ætla, að hann hefði aldrei
9ert annað um dagana en að yrkja. Þó mun hann ætíð hafa haft öll sín
ntstörf í hjáverkum, unnið að þeim um nætur. Með þeim hefur hann
»aukið degi i æfiþátt, aðrir þegar stóðu á fætur“, eins og hann kemst
sjálfur að orði i einu kvæða sinna. Hér koma fyrir almenningssjónir tvö
nV hefti af „Andvökum" hans, og eru hvort um sig svipuð að stærð og
hin fyrri heftin. Er hér margt góðra kvæða, en ýmislegt lélegt hrafl
innan um, eins og altaf hjá Stephani. Hann er þannig gerður, að hann
letur alt flakka. En jafnvel á lökustu kvæðunum eru höfundarmerkin
auðsæ.
„— Og litaðan blending eg bauð aldrei þér,
í brotasilfrinu mínu“,
Segir hann við ljóðadís sína í kvæðinu „Afmælisgjöfin". Þetta er sann-
n'®li, og er kvæðið með beztu sjálfslýsingum í ljóðum, sem nokkurt ís-
lenzkt skáld hefur orkt. En sem dæmi upp á það, sem að skaðlausu
Mði mátt geymast og gleymast, skal nefna kvæði eins og „Framvegis",
Sem enginn ókunnugur fær nokkurn botn í, „Jón Hrafndal", „Tungutak",
»Bergmál“ og fleira svipað. Góðkvæðin eru þó í miklum meiri hluta í
háðum þessum heftum af „Andvökum", eins og hinum fyrri, alt frá lausa-
visunum, sem skáldið kastar af munni fram við ýms tækifæri — og
margar eru smellnar — til efnisríku kvæðanna, þar sem fjallað er um
Yms vandamál lífsins. „/ nýjaskógi“ er fallegt kvæði, fult af vongleði og
^r*5i. Skáldið fagnar yfir liðnu striti og starfi, þrátt fyrir ýms vonbrigði.
Og því skal ei víla, né inna því að,
sem ungt hefur farist og týnst eða bognað.
Eg einsamall veit það, en aðrir sjá það,
sem af hefur komist og þroskast og tognað.
Verkinu er lokið og hvíldin í nánd. Starfið hefur borið ávöxt, því vel
Var unnið. Kvæðið er lofsöngur langþreytts manns að Ioknu vel unnu
dagsverki. Þá má nefna kvæði eins og „Haustlag", „Við Björnson á grafar-
bakkanum", „Dægradvöl", „Kveldfegurð" og „Nýársnótt", þar sem meðal
annars er að finna þessar línur:
Eigi eg leið, þar styr og stormur gaus
stéttamuns, á veikra mætti að lafa:
Send mér fyrir fjandmenn þá sem hafa
vetrarhug og hjörtu gróðurlaus.