Eimreiðin - 01.01.1926, Qupperneq 97

E|MREIÐIN
RITSJA
93
a*vöru, að íslendingar vaeru einhverjir hinir bezfu sjómenn I víðri veröld.
^'er byhir ólíklegt, að útlendingar mundu fella sama dóm um bændur
',ora. kaupmenn eða embættismenn.
er því ekki að undra, þó að gefið væri út veglegt minningarrit á
,111 ára afmæli stærsta sjómannafélags landsins. Ritið er all-stórt, 156 bls.
°9 skreytt mörgum myndum af leiðtogunum og ytri frágangur sæmilegur.
t*v> er fyrst skýrt frá stofnun félagsins og tildrögum hennar. Síðan er
rakin starfsemi þess inn á við og út á við. Sagt frá kaupdeilum, samn-
m9um 0g samþyktum, og prentuð öll skjöl, sem félaginu koma við, og
n°i(hru máli þykja skifta. Svo langt er ge’ngið, að prentuð eru nöfn allra
Þeirra manna, sem verið hafa I nefndum og stjórnum félagsins frá önd-
Verðm Virðist það harla óþarft, og það því fremur, sem sömu mennirnir
9an9a þar sífelt aftur. Minningarritið er eiginlega samsafn af skjölum og
stvrslum, en umbúðirnar sára lítilfjörlegar> og er það því leiðinlegt og
^Urt aflestrar, þó að það hafi mikinn fróðleik að geyma. Það er stór galli
nt>nu, að vér fáum nálega ekkert að vita um líf mannanna á sjónum.
^að hefði þó sannarlega verið vel viðeigandi, að skýrt hefði verið ítar-
9a frá hinni miklu byltingu, sem orðið hefur á lífskjörum íslenzkra
t0n'anna síðan togaraútvegurinn hófst. Þá hefði heldur ekki verið úr
Ve9i að segja dálítið frá hreystiverkum sjómanna í baráttunni við Ægi.
au eru mörg þess verð, að þeim sé haldið á lofti. Þetta mundi líka
ala Sert ritið skemtilegra og fjölbreyttara, og þess var full þörf, því
^að er ekki hægt að verjast þeirri hugsun, að Sjómannafélag Reykja-
'^Ur befði átt skilið betra minningarrit. H. H.
1Sl-ENZKAR ÞJÓÐSÖGUR OG SAGNIR. Safnað hefur og skráð
S'Sfús Sigfússort. III. Seyðisfirði 1925.
^etta er þriðji hlutinn af þessu mikla verki, sem ætlast er til að
0tni út í 16 bindum. Eru í honum eingöngu draugasögur, og er þeim
!llt í fjóra hópa. 1. Svipir og vofur. 2. Afturgöngur. 3. Sendingar. 4.
9tur og dísir. Virðist þessi skifting vera allgóð, þó orkað geti tví-
lr'a!lis um einstaka sögur.
I Siálfsagt verður bók þessari tekið vel af almenningi, því þjóðsögur
a !engi verið yndi og eftirlæti þjóðarinnar, og ennþá á „hjátrúin“
^ar rætur í sálum íslendinga eins og sjá má af því, að margar sögurnar
1
a,veg nýjar. Þjóðsögur í fornum stíl eru enn að skapast hjá þjóð-
tnni,
°9 svo mun Iengi verða.
Sl9fús hefur Ieyst stðrvirki af hendi með söfnun þessara sagna. Það