Eimreiðin - 01.07.1926, Síða 76

252
ÁTTAVILTIR FUGLAR
eimreid>n
sögðu honum menn, sem voru sjónarvottar að þessu. Þessa
sömu sögu sagði mér líka kona, sem þá var að alast upp 1
Dölum, og bætti hún því við eftir sögn þeirra, er viðstaddir
voru, að Hannes hefði snúið sér við, þegar yfir var komið,
litið ofan í gljúfrin og sagt: »Nú freistaðir þú drottins,
Hannes Hannesson«.
Ól'ina Andrésdóttir.
Urðardómur.
Um fyrstu helgi eftir höfuðdag brá ég mér bæjarleið. ES
var að finna kunningja minn, sem nú er látinn. Hann
hét
Þórður og bjó í Innra-Dal. Hann var hniginn á efra aldur um
þessar mundir, orðinn ekkjumaður og bjó með uppkomnum
börnum sínum.
Þórður var maður efnaður og vinsæll. ]örð sína hafði hann
bætt og prýtt á ýmsar lundir. Þótti mörgum það furðu geSna’
hve miklu hann gat komið í verk, ómegð hlaðinn og þar a
auki einfættur. Fyrir þetta naut hann álits og virðingar flesh3
kunnugra, en aldrei heyrði ég getið um, að hann skara
fram úr í öðru en því, sem að búnaði laut. En ég vissi, a
hann var gáfnadrjúgur, enda hafði ég þekt hann, síðan e9
var barn að aldri, en á hinn bóginn vissi ég einnig, að hann
var dulari í skapi og ómannblendnari en allur þorri manna;
Ég veit ekki hvað því olli, að Þórður var stundum orðfleirl
við mig en aðra menn. Ég býst við, að hann hafi eng
nema mér sagt söguna, sem hér fer á eftir.
Ég var nýkominn úr kaupstað. Erindi mitt til Þórðar þen°
dag var að færa honum gangnakútinn. Það var ofurlítil Sraen
máluð kúthola, sem tók rúma tvo potta. Ég bar hann l,n
hendinni, hjúpaðan í dagblaðaslitri, og fór enga mannav
Þórð fann ég úti fyrir bæjarvegg í Innra-Dal. Hann a
mér upp á skemmuloft og opnaði kútinn.