Alþýðublaðið - 06.06.1923, Blaðsíða 3

ALÞ^iJnBLADIB
Islenzkar niiar-
suiuTðrur
úp eigin wepksmiðju
seijum wér i hfeildsölu:
FlskbolIUP i kgr. dósir
Kjöt beinlaust i — —
Do. Va ~ —
Kœta i — —
Do. Va - —
Kaupmenn! Bjóðið viðskiftavin-
um yðar fýrst og fremst ís-
leuzkar vörur; það mun reyn-
ast hagkvæmt fyrir alla aðila.
Slátuvíél. ©uðuplands
Sími 249, twœr línup.
fátæktar og þekkingarleysis,
mótstöðu sinni gegn borgaraleg-
um réttindum almennings, kosn-
in'garréttl og því líku, fastheldni
sinni við svívirðilega ranglát lög,
svo sem fátækralögin o. fl, og í
öðru lagi . var það auðvaldið,
sem í fyrstu stofnaði til formlegs
Appelsínur, ðdýrar.
Nýtt fsl. smjör á kr. 3,80 kg.
Púðursykur. . á kr. 1,40 kg.
Kandís . . . : á kr. 1,60 kg.
Melís.......á kr. 1,60 kg.
Strausykur . . á kr. i,5° kg-
et tekin eru 5 kg. í einu.
SteinoHa 30 aura líterinn.
Kartöflur ódýrar í sekkjum.
Yerzl. Theódórs N. Slgurgeirss.
'Baldursgötu 11.
Sími 951. Sími 951.
Bpýnsla* Heflll & Sög Njáls«
götu 3 brýnir öll skerandi verkfæri.
félagsslcapar til að hefja stétta-
baráttu.
Það snýr því algerlega öfugt
við, þegar auðvaldsblöðin eru að
kvarta undan stéttabaráttu, sem
verklýðsfélögin háfi hafið og
ha!di við. Það er ekkert annað
frá h'dfu verklýðsins en sjálfsagð-
RafmagnS'Straujárn
seld með ábyrgð kr. 11,00*
Rafofnar, okkar góðu og gömlu,
frá kr. 30,00.
Hf. Rafmf, Hiti & Ljós,
Laugavegi 20 B. — Sími 830:
1
W Odýr saumaskapur. "W
Sauma ódýrast allra karlmanna-
föt, sníð föt eftir máli sérstaklega,
®f óskað er. Útvega með heild-
söluverði fataefni, þ. á m. ekta
blátt »Yacht ciub< cheviot. Er
og verð ávalt ódýrastl skradd-
arinn. Guðm. Sígurðsson, Berg-
staðastræti 11. — Sfmi 377.
ar' kröfur til þess andlega og
líkamlega réttar, sem tyrir hon-
um hefir verið haldið og enn er
haldið, en verður tekinn, ef ekki
með góðu, þá — með illu. Bar-
áttunni verður haldið áfram, þar
til álgerðum sigri alþj/ðunnar er
náð. O. í E.
Edgar liica Burrougks: Dýp Tapzans.
>í kvöld, áður en vinir mínir éta þig, skal ég
segja þér, hvað begar hefir hent konu þína og barn,
og hvað ég hefi frekar í hyggju með þau.<
VIII. KAFLI.
Bauðadanzinn.
Þrátt fyrir yfirgnæfandi, flæktan gróður og
niðamyrkur næturinnar ferðaðist mjúkur, en stór
skrokkur hljóðlega um skóginn á mjúkum fótum
sínum.
Að eins sást við og við bregða fyrir grænum
deplum, er Ijómuðu, þegar tunglið gat rekið geisla-
stafi sína gegniim skógarþykknið.
Við og við stanzaði dýrið, teygði upp trýnið og
þefaði. Stundum varð það að klifra eftir trjánum,
og tafði það fyiir. Nefið á því rakst á för ýmissa
mutardýra, og fór svangur maginn þá að
gaula.
En það hólt áfram án afiáts og skeytti hungrinu
engu. Sú var þó tiðin, að minna þurfti til þess að
senda það á hálsinn á einhverju dýrinu.
Alla nóttina hélt dýrið áfram, og daginn eftir
stanzaði það til þess að éta í eitt skifti; reif það
hræið urrandi í sig, eins og það væri að deyja
úr sulti.
Rökkur var á, er það kom að skíðgarðinum,
sem lukti um stórt. þorp. Eins og scuggi dauðans,
ckjóts og þöguls, fór það umhverfis þorpið; nasirnar
nátnu við jörðu, og loks stanzaði það fast vib
skíðgarðinn, þar sem kofarnir lágu því nær fast
við hann. Þarna stóð dýrið um stund þefandi; svo
hallaði það á, sperti eyrun og hlustaði.
Enginn mannleg eyru hefðu heyrt hljóm hinn
rninsta, en svo virtist, sem heili dýrsins hefði um
hin skörpu skynfæri sín fengið boð. Furðuleg breyt-
ing varð á dýrinu, sem áður hafði staðið hreyfingar-
laust.
Eins og stálfjaðrir hefðu skyndilega verið settar
undir það, stökk það yfir garðinn og hvarf í skugg-
ann milli hans og kofa, er lá að garðinum.
Á þovpigötunum voru konur að kveikja elda og
setja upp potta, því áður langt liði átti hátíð mikil
að hefjast. Hópur hermanna, málaður röndóttur,
stóð maaandi utan um sterkan staur því nær í
miðju eldahringsins. Litarhringir voru kringum augu
þeirra og varir, geírvörtur og nafla, og upp úr
hausi þeirra stóðu fjaðrir og vírspottar.
forpsbúar bjuggust til veizlu, en í kofa einum lá
hvíti maðurinn bundinn og beið dauða síns, —
þvílíks dauða!
Tarzan apabróðir þandi vöðvana og reyndi böndin,
en þau höfðu hvað eftir annað verið aukin sam-
kvæmt skipun Rokoffs, svo tröllatök apamannsins
unnu ekki einu sinni á þeim.
Dauði!
Oft hafði Tarzan horfst í augu við þann mikla
veiðimann og biosað. Og í nótt mundi hann líka
brosa, er ftann vissi, að öllu væri lokið, en hann