Eimreiðin - 01.04.1931, Blaðsíða 73

eimreiðin
RAUÐA DANZMÆRIN
177
Hari var því ekki viðstödd, þegar rétturinn kom aftur saman
þess að hlýða á úrskurð dómenda. Forseti ávarpaði dóm-
®ndur hvern eftir annan, — byrjaði á þeim yngsta, svo að
ann skyldi ekki verða fyrir áhrifum frá þeim eldri, — með
Pessari spurningu:
*Eruð þér sannfærður um það fyrir samvizku yðar, að þessi
ona sé sek um þag ag þa{a komjg upplýsingum og skjölum
1 ovina vorra, og orðið þannig orsök í dauða margra her-
nianna?«
Rólega og hiklaust svöruðu aðspurðir játandi, hver eftir
annan.
^e9ar dómendur voru að skrifa undir dómsúrskurðarskjalið,
niælt; einn þeirra með hita, um leið og hann fleygði frá sér
Pennanum: »Það er hræðilegt að dæma jafn fagra og töfr-
'*nói konu til dauða! En svik hennar hafa leitt af sér þær
0rniungar, að hún hefur unnið til þess að vera skotin tafar-
'aust*.
^eriandi hafði komist að því hvernig fara mundi, þegar
°niendur gengu út til að koma sér saman um úrskurðinn,
°9 hann gerði Mötu Hari þá þegar aðvart um, að hún skyldi
Vera viðbúin því versta. Meðan dómurinn var lesinn upp, gat
9am|i niaðurinn ekki tára bundist. Mata Hari var á ný leidd
í réttarsalinn, og setningin, sem viðhöfð er við slík tæki-
ri’ hrópuð upp. »Réttlæti í nafni frönsku þjóðarinnar!*
lomaði um salinn. Það var áhrifamikil sjón, sem þarna bar
■p ,lr au9U. Qamli lögmaðurinn stóð hnípinn og yfirbugaður.
^ann streymdu úr augum hans. Aldrei hafði hann varið nokkurt
> sem honum var eins mikið í muna að vinna eins og þetta.
hn Hari grét ekki né sýndi af sér nokkur merki geðs-
húærin9ar eða kvenlegs veiklyndis. Þögul og hátíðleg hlýddi
, n a dauðadóm sinn, það var næstum því eins og henni
1 á sama um alt, en tvírætt bros lék um munaðarlegar
r'r ^ennar um leið og lestrinum lauk. Svo sneri hún sér
Undan og beit á vörina.
‘Quð
minn góður! Sú kann að mæta dauða sínum?« varð
9omlUm þermannj úr vargjjgjnu ag orðjf og það brá fyrir
aðdann í svip hans.
12