Eimreiðin - 01.04.1932, Qupperneq 105

E,MRE1ÐIN
KREUTZER-SÓNATAN
225
Um eitthvað annað ... til dæmis um gestgjafann, sem þú
'hakkst teið hjá«. Og ég sá gestgjafann fyrir mér í huganum,
síðskeggjaðan, með sonarson sinn lítinn, á aldur við Vasja minn.
*Vasja minn! Hann fær nú að horfa upp á það, hvernig
fcessi hljóðfæraleikari fer að því að kyssa hana móður hans!
Ekki skiftir hún sér af því, hvaða áhrif annað eins muni hafa
a barnssálina! Hún elskar . . .« Og þannig tekur gremjan
að ólga í brjósti mér á ný. »Nei, nei, nú skal ég heldur
^u9sa um það, sem gerðist á sjúkrahúsinu í gær, meðan ég
Var að skoða það. Sjúklingurinn kvartaði undan lækninum
°9 . . . læknirinn hafði alveg eins vfirskegg og Truchat-
Schevski . .. En hvað hann laug blygðunarlaust! Já, bæði lugu,
^e9ar hann sagðist ætla í ferðalag* . . . Svona endurtók sama
Sa9an sig upp aftur og aftur. Það var alveg sama um hvað
e9 hugsaði, alt stóð það á einn eða annan hátt í sambandi
hann. Ég þjáðist hræðilega. Og þjáning mín stafaði fyrst
°9 fremst af óvissunni, sem ég var í um konuna mína, af tví-
^r®gninni hið innra með mér og efanum um það, hvort ég
að elska eða hata. Ég þjáðist svo hræðilega, að eitt sinn
Var ég kominn á fremsta hlunn með að fara gangandi á
undan lestinni, næst þegar hún staðnæmdist, leggjast þvert
^f>r brautarteinana og láta hana aka yfir mig. Þá væri ég
^Us við efann að minsta kosti! En það, sem kom í veg fyrir
^eha, var meðaumkvunin með sjálfum mér og hatrið til hennar.
^atur mitt til hans var blandið gremju yfir ósigri mínum og
Sl9ri hans. En gagnvart henni var það að eins ein tilfinning,
Sem réði: óstjórnlegt hatur. »Það náði ekki nokkurri átt, að
e9 gerði út af við sjálfan mig, en léti hana sleppa. Nei, hún
Varð einnig að þjást, að minsta kosti eitthvað, svo hún fyndi
^Va.ð ég þjáðist*, sagði ég við sjálfan mig.
Á millistöðvunum, þar sem lestin staðnæmdist, fór ég jafnan
u* til þess að reyna að jafna mig. Á einni þessari göngu tók
e9 eftir því, að nokkrir karlmenn stóðu við veitingaborðið á
stöðvarpallinum og drukku. Ég bað undir eins um glas af
Vlu>. sem ég tæmdi í einum teig. Gyðingur nokkur, sem einnig
Uafði fengið sér neðan í því, fór undir eins að tala við mig.
11 þess að verða ekki lengur einn í klefa mínum, fór ég
^ð honum inn í þriðja flokks klefann, þar sem hann átti
15