Eimreiðin - 01.04.1935, Side 57

EimReioin VIÐSJÁR TALNANNA 177
»Dirfistu að tala á þessa leið, eða ertu ólæs á tölur? Tölurnar
|)ser örnu, þær — þær mundu gleypa húsið og innanstokksmun-
llla tl>ttugasta og fjórða daginn, þann tuttugasta og fimta hyrfi
'ei'zlunin í sömu hítina, nú, nú, tuttugasta og sjötta daginn
*ærirðu með skipin og útgerðina, eins og hún legði sig. — En
|uUugasti og sjöundi eða síðasti dagurinn er mér á hinn bóg-
lnn óviðkomandi, því fyrir honum á ég ekkert, hvort eð er“.
>.En það er ekki svo sem þetta sé orðin nein miljón enn sem
v°inið er“, mælti Sigtryggur lempilega. ,,í kvöld eru ekki falln-
111 1 gjalddaga, ef svo mætti segja, nema tæplega tíu og hálft
Usund króna, eins og ég sagði áðan. — Ég hef enga löngun til
að Eleypa stífni í málið, eða neyta fylsta réttar míns, og við
^tum rætt þetta á öðrum grundvelli lika, ég á við — ég -—
'■S get gjarnan fallið frá samningnum, fyrir þessa daga mánað-
ailns> sem eftir eru og einna stórstígastir — og það vil ég
kuðsteginn gera; önundur, gegn einu — einu sérstöku skilyrði".
»Skilyrði, ha? — Hvað viltu láta það heita? Án þess þó að
essar tiu þúsundir kæmu til neinna mála heldur; ekki tvö
Usund, drengur minn, ekki eitt og langt frá þvi. — En hvers
°n‘u skilyrði vakir fyrir þér?“
”Eg skal játa, að þetta er í hálfgerðan ótíma komið“, sagði
‘gtryggur, hann hafði ekki fullkomið taumhald á rödd sinni,
'° °r®in blossuðu. „Ég
ao ■ ■
ég á við.
1 þessu efni hefðum við aldrei átt að fara bak við yk
J°nin. j?n þetta hetlu. j raun 0g Veru alt gerst, áður en ok
Slálf . ... °
Ég skal viðurkenna,
kkur
., —“ í'cnu neiur i raun ug veiu an gciai, aum tu okkur
tök ^ Vai^'’ — höfuin kynst á hlaupum, ef svo mætti segja, upp-
. ln seinni partinn í vetur, — kynst á skemtunum í fyrstu, á
'i15’ °g ástin siðan ekki gefið okkur neitt ráðrúm til stilli-
^ra nkvarðana, — verið ung og ör bæði tvö, það skal ég játa.
Skilyrðið er nefnilega Jófriður sjálf“.
s ertu eiginlega að rausa, maður minn? — Jófríður,
^ Miðu. — Ert þannig inn við beinið, meiningin sú. — En þar er
I 1111 hræddur um, að jni hal’ir misreiknað j)ig illilega, kunn-
get* '*utriður er perlan af okkar börnum, jiað er hún, og ég
^ sagt þér þag aiVeg umbúðalaust, að hún er ekki ætluð
o-r 'ndUm eða Htilsmegandi pilti. Ég hygg, að móður hennar,
he le-Nndar okkur hæði tvö, muni langa til þess, að hlutskifti
nilat Seti orðið nokkuð á aðra lund. Og þó að hún sé ekki
12
L