Eimreiðin - 01.04.1935, Qupperneq 58

178
VlttSJÁR TALNANNA
EIMBEI®,!Í
trúlofuð enn seni komið er, þá hýst ég við, að fyrir henni verði
sómasamlega séð, þegar þar að kemur. — En hvað hitt snertir-
þá get ég gjarnan horgað þér hundrað og fimtíu krónur a
mánuði í stað hundrað og tuttugu, eins og imi var þó taluð'
því þú ert röskur og hvatgerður, og ég vil gera þig ánægða11
eftir því sem í mínu valdi stendur".
„Þú þari't ekkert mér að horga umfram það, sem samning'
urinn ákveður", sagði Sigtrvggur. Hann var skilgetinn som,r
síns tíma, harðskeyttur og grár fyrir járnum samstundis, e’
bólaði á andstöðunni. — Hún var ekki trúlofuð, einmitt þa^’
— ekki ennþá! Svo vendilega var slegið stryki vfir hann
hans málaleitun. „Vitanlega á ég enga heimtingu á, að genn*®
verði að einu eða neinu skilyrði frá minni hálfu i þessu saiH'
bandi“, bætti hann við. „Hins vegar býst ég við, að þér sé alve»
óþarft að bregða mér um það, að ég sé úr þessu neitt lítils'
megandi. En okkur er , ef til vill, háðum hentugast að hugs!l
okkur um“.
„O, ekki þarf ég þess“, sagði Önundur.
„Jæja, þá þarf ég þess, að likindum, ekki heldur“, anzaði Sié'
tryggur. — „Þú kannast við Ásgeir Standherg lögfræðing, seI”
er nýlega orðinn hér búsettur. Eg hef ekki sýnt honum saia”'
inginn, það hef ég ekki gert; en ég hef farið i kring um Þa^
við hann, hvort að hugsanlegt plagg, sem væri orðað og útbiþ®
á þennan hátt, mundi ekki duga, með tveimur vitundarvottu”1
og öllu saman. — „Fortakslaust", var svarið. „Slíkur sain”'
ingur væri í fullu gildi, eins og hver annar lögformlegur gjör”'
ingur“.
„Gildi! — Áttu við að samningurinn gildi? Ertu handsjóðanö1
vitlaus! “ sagði Önundur, og ósjálfrátt dökknaði hann n’J0'
yfir brúnum. „Ég — ég er ættaður ofan úr Kiðjadal. Ég l<e”'
hingað í víkina fyrir þrjátíu og tveimur árum. Við Guðriö”1
erum ekki gift þá einu sinni, livað þá heldur meira. Ég býrJ‘,
hér allslaus á fjögra manna fari, hef röska stráka og
þetta og reyti lengi vel. Nú, nú, ég byrja ofurlitla verzlun áfl
áður en ég tek Guddu til min, hum. Ég hyrja í skúrkumbalá”
niður við sjóinn, ekki var hátt á því risið. Ég hef á boðstól””1
kaffi, sykur og ofurlítið af matvöru, tóbak, bollapör, tviJJ”‘
og ýmislegt fleira smávegis. Eg ræ eins og áður, og skúrinn