Eimreiðin - 01.07.1935, Síða 115

EixII\eiðin
RITSJA
363
;:mentu«“ O. s. frv., liefur Iiann áreiðanlega frá H. K. Laxness. Þessi
L að gefa upplýsingar, sem eru á engan hátt nauðsynlegar, —- eru
eSa alveg út í bláinn, en geta virzt smellnar í svip, — er eitt af
n tcnnum H. K. L., en er ekki vel lagað til eftirbreytni.
Nú
aPari
Illa ekki skilja jietta svo, sem höf. „Bræðranna" sé eingöngu eftir-
1 annara. Víðast hvar er stíll lians sérkennilegur fyrir sjálfan
jj-j. ’ en ln’í er á jjetta bent, að J)að væri illa farið, ef efnilegur rit-
ge^Unttur spilti stil sinum með of nákvæmri eftirlíkingu annara, sem
við 'CritS Sóðir fyrir sig, en sóma sér ver í eftirlíkingum. Og ég býst
titl "f l)eSar höf. hefur melt eða samþýtt sjálfum sér áhrifin frá öðrum
Sni' i|Unt*um °S hefur öðlast enn persónulegri stíl, muni hann verða
]jv sagnaskáld, þvi að hann hefur gott vald á efninu og er liug-
er ,fUl nærgætur um sálarlíf manna. Og lýsing hans á sveitalífinu
‘ 1 e|tt sönn og góð og er lifguð upp af góðlátlegri kýmni.
j,,^ . elílu taka ánægjuna frá lesendunum með þvi, að rekja efni
lnnar, en skal aðeins taka fram, að hún hefur þann liöfuðkost,
að v
Cla ekki leiðinleg.
Jak. Jóh. Smári.
^uðrú
li,„. . —" Lárusdóltir: ÞESS BERA MENN SÁR. Skáldsaga. Síðari hluti.
"f Javik MCMXXXV.
l'ók’n- »Eimreiðarinnar“ árið 1933 birtist ritdómur um fyrra liluta
þess l’essarar, eftir sr. Knút Arngrímsson. Er þar gerð grein fyrir efni
í sjg 1 ll °S lagður dómur á. Nægir í þvi efni að visa til þess ritdóms. .
fj’rst ■ ' l''utanuni er haldið áfram sögu Hildar. Hún fer að heiman,
niand ðPreStSSetHð °® sl®an til Revkjavíkur. Þar lendir hún í tæri við
stUn(U ' 111 s*rak, glæsilegan úllits, en sleppur ]ió frá honum á siðustu
húp U1 1,V1 ofkælir hún sig og er lögð á spitala, og þar kemst
þega I"1’ hvernig sá maður er, sem lmn hafði ætlað að gefa ást sina.
n>est, |'UU tleniur út af spitalanum, ætlar hún að vinna fyrir sér, en á í
úr. st ■ ■ S * ^"n l)a hemur Sigurður, æskuvinur liennar, til sögunnar aft-
^eykj-'1'-'3 tlennar hefur veikst og breyzt mikið, og Sigurður kemur til
Sefiii- 111 að útvega stúlku til þess að hlynna að henni. Hildur
um s trarn> °8 l>að verður úr, að liún fer heim aftur og sættist heil-
Hiþin, Uln ' ið st.júpu sína. Að lokum finna þau hvort annað á ný
Prás °k ^1®ur®ur> °8 »1* endar vel.
tilus (S;,gUÍn 1 SÖ8U bessari er einföld og blátt áfram, stillinn yfirlætis-
úeinn ^ C^ilie8ur, laus við alt tildur og útflúr, en er heldur ekki með
U1Ú Sércfai... ...... _ .... . _
Vel
sú 1SClstt)ltU111 tilþrifum. Persónur sögunnar eru skýrt dregnar, jafn-
síendui^1.'!la’ sem einna fæsta hefur skuggana, nfl. Sigurður, og Ella
nærrr.,,. Jt>sl1 Í’andi fyrir hugskotssjónum lesandans eins og sú góða og
H* Ua stúlka, sem hún er.
Ur, ag Uu 11111 u í ýmsum myndum þess á þann hátt, að maður finn-
Ulíl sinu n ann ilinu ta8ra og góða og vill vekja þá sömu ást hjá lesend-
kiöinleg"!' ,itnkÍn er tlott ot> i>oð lesning, en hún er ekki fyrir þá sök
einnij, fý ■ <1U1 l)vei’t á móti; hún er „spennandi“ og skemtileg og mun,
’ '11 l)a sök, eignast marga lesendur Jak. Jóli. Smári.