Eimreiðin


Eimreiðin - 01.10.1935, Side 23

Eimreiðin - 01.10.1935, Side 23
EiMREIOIN ÞJÓFUR I SPILUM 383 °S íádæmi? Minna mátti þó vissulega gagn gera. — Og hann 7~. hann, sem hafði einmitt einsett sér að verða stálsleginn og °sigrandi í hverju réttarhaldi, — ef til kæmi. Hvernig gat hann annars látið sér til hugar koma, að þessi jInga, góðlátlega kona vildi slöngva yfir hann þvilíkri hrotta- ^11 °g umbúðalausri ásökun? Það var náttúrlega óhappið, lneðiram, að hún stóð á bak við hann, — vofði yfir honum, ^ 1 hann aftur á móti haft hana framundan sér, meðan n sagði þessi orð, þá mundi naumast hafa getað hjá því 1 ’ að hann sæi það á henni, að hún átti einungis við þenn- lugling í spilunum, sem nefndur var þjófur — og ekkert annað. þe/.'11 Þanni8 skilja, að viðhorfið til stúlkunnar eða j 'S1 11 ý* fiðringur í hugskotinu gæti gert mann svona ofsa- 'i^hvæman og hörundssáran, gæti gert mann beinlínis klalti eða nær að segja band-sjóðandi vitlausan, ef svo bar 11 > eða hvernig í ósköpunum var þessu háttað? Hann vissi Pað ekki. - En lang-sennilegast var þó, að forlögin ætluðu þeim ln'eð a5 ”Ver®a saman“> þegar til alvörunnar kæmi. — „Skítt he6 Hn hvað sem því leið, þá fór nú vissulega að verða ningra að gæta sín og tala ekki af sér í annað sinn. — — jj n |lann hafði snúist „öfugur í stokknum“, svo um munaði. AðöUlinn næsti hófst á viðtali ónefnds manns við lögregluna. viidSOnnu var Það aðeins varfærnisleg athyglisvakning, og hann því * greina neinar ástæður fyrir óljósu hugboði sínu, ór"i GlnS ^111' færi> mnndi það vonandi reynast skakkur, ^jstuddur grunur og ekkert annað. ai þessu tilefni fóru þó samstundis fram djúpmælingar flejjU'Cli{anna °g kastljósi varpað yfir gömul atvik og ný, fent- U*f'> * ^^ýrslum og fyrirspurnir gerðar, — mokaðar upp sai " ^ SÍn®ir> rakin spor og reikningsþrautir. Og alt þetta anla§t ieiddi síðan til þess, að um miðaftansleytið var handtekinn. nefntnn ^ræHi harðlega fyrir „innbrotið mikla“, sem svo var að öðr°g ^lo^in þrástagast á undanfarnar vikur. En °H vn, nilsH hann þó von bráðar fótfestunnar eins og ýaiS'u- 'erða' — Yfirsjónirnar komu, að kalla, í dropatali, þeiira alls ekki stórvægilegar, þetta tíu eða tuttugu
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.