Alþýðublaðið - 08.06.1923, Blaðsíða 3
ALÞITÖUlLAftlB
S
Alftýðutiraiiðnerijin
selur hln þétt hnoðuðu og vel bökuðu
Rfigbrauð
úr bezta dansba rúginjöllnn, sem hingað flyzt, enda ern
j»aa Tiðurkend af neytendnm sem framúrskarandi gúð.
Buökevitsch.
----- (Frh.)
m.
Margt mætti minna á, seta
framið hefir verið í hinum iýð-
frjálsu löndum á seinoi árum.
Nokkur dæmi get ég nefnt hér:
Gyðingaofsóknirnar f Póliandi
haustið 1018 eru eins dæmi í
sinni röð. Frakkar réðu þá öllu
í Póllandi, en ekkert gerðu þeir
tii bjargar þessum vesalings
mönnum. 35000 finskir verka-
menn voru liflátnir 1918 fyrir
þátttöku í byltingunni. 1919
var morðiugi jafnaðarmanna'or-
ingjans, próf. Jean Jaurés, sýkn-
aður, 1919 í janúar voru þau
Dr. Karl Liebknecht og Dr. Itosa
Luxemburg drepin án dóms og
laga í Berlín. 1921 um vorið
var sporvagnaþjónninn Siilt skot-
inn í fangelsi í Beriín. Óteljandi
eru þeir menn, sem ríkisstjórinn
uugverski, Horty, hefir látið
myrða í fangelsunum þar, E>eir
munú seint verða taldir, þyf þar
er íéttaiskrifuruoum ekki ofþyngt
með slíkum málum. Mörg þúsund
RafmagnS'Straujárn
seld með ábyrgð kr. 11,00*
Rafofnar, okkar góðu og gömlu,
frá kr. 30,00.
Hf. Rafmf. Hiti & Ljós,
Laugavegi 20 B. — Sími 830.
manns hefir Mussolini látið fas-
cista sfna drepa, og á fimta
hundrað bygginga, sem voru
eign ítalskra verkamanna, fund-
arhús og prentsmiðjur, hefir hann
látið brenna. í nóvember 1918
létu þeir ráðherrarnir Zahle,
Strauning og Bode panserbíla
? ■
wm~ Odýr saumaskapur.
Sauma ódýrast allra karlmanna-
föt, sníð föt eftir máli sérstaklega,
ef óskað er. Útvega með heild-
söiuverði fataefni, þ. á m. ekta
blátt >Yaclit clnb< cheviot. Er
og verð ávalt ódýrastl skradd-
arinn. Gaðin. Sígurðsson, Berg-
staðastræti n. — Sfmi 377.
renna á friðsama fundarmenn á
Grænatorgi i Khöfn; svipað
gerðist þar um páskaleytið 1920.
í fyrra vor lét lögreglustjórinn í
Banders á Jótiandi riddaraiið
með brugðnum sverðum tvístra
verkamönnum. — Fyrir skömmu
var sendiherra Rússa í Róm,
Edgar Rica Burroughs: Ðýp Tarians=
voru fakmörk fyrir því, hveruig þessir tveir vinir
gátu géit sig skiljanlega, svo Tarzan var ekki vís.
um, að Shíta skildi allar skipanir sínar. Sennilega
sá Shita, að maðurinn var bundinu og hjálparlaus,
en Tarzan gat ekki áttað sig á, hvort dýrið skildi,
að þetta var honum til baga.
Iívað hafði komið dýrinu til Mns? Nú gat hann
haft gagn af því, en þegar Tarzan reyndi að láta
það naga sundur böndin, sleikti það að eins ökla
haps og hendur.
Alt í einu voru þau trufluð. Einhver nálgaðist
kofann, Shíta urraði lágt og dró sig út í myrkrið
í kofanum. Líklega heyrði komumaður ekki unið,
því að hann gekk þegav inn í kofann, — stór,
uakiiin, svartur hermaður.
Hann kom til Tarzan og pikkaði hann með
spjóti. Prá vörum apamannsins kom lágt urrhljóð,
og sem svar upp á þab stökk loðinn böggull út úr
einu skotinu. Shíta stökk beint í flasið á svertingj-
anum og gróí klær og kjaft á kaf í skiokk hans.
Sveitinginn rak upp ógurlegt ángistaróp, og bland-
aðist saman við það drápsöskur pardusdýrs, Svo
varð þögn; — að eins heyiðist brothijóð beina og
svarr í sundurtættu keti,
Skyndileg kyrð kom á þorpsbúa. Svo heyrðust
menn bera ráð sín saman.
Skrækróma, hræddar raddir og lár; skipunarrödd,
or höfðinginn talaði. Taizan og parc usdýrið heyrðu
fótatak uálgast; þá stóð dýrið á fætur Tarzan til
mestu fuiðu og laumaðist gegn um gatið út úr
kofanum.
Maðurinn heyrði dýrið strjúkast við skíðgarðinn,
er það stökk yfli hann; svo varð alt kyrt. Svertingj-
arnir komu í njósnarferb hinum megin að kof-
anum.
Tanzan var hræddur um, að Shíta kæmi ekki
aftur, þvf ef hún hefði ætlað að verja hann gegn
öllum árásum, hefði hún verið kyr, þótt hún heyrði
svertingjana nálgast.
Tarzan vissi, hve furðulega heili stóru rándýranna
í skóginum vann, — hve afskaplega óttalaus þau
voru, er þau horfðust í augu við dauðann, og hve
hrædd þau gátu orðið við minsta hávaða, er kom
óvænt Hann efaðist ekki um, að pardusdýrið
hefði orðið skelkað og hlypi nú eins og halakliptur
hundur gegnum skóginn.
Hrollur fór um manninn. Jæja, hvað um það?
Hann hafði búist við dauða, og hvað hefbi Shíta
getað gert fyiir hann annað en molab hausinn á
nokkrum svertingjum, áður en riffill í höndum
einhvers hvíta mannsins hefði lagt hana að
velli!
Hefði kötturinn getað leyst hann! Já! I>á hefði
nú snúist við sagan. Eu það hafði Shíta ekki skilið,
og nú er hún var farin, hlaut vonin að dofna í
brjósti Taizans.
Svertingjarnir voru komnir að kofadyrunum og
gægðust, iun. Tveir voru á undan með kyndla í