Eimreiðin - 01.07.1941, Qupperneq 118

342
ÓSÝNILEG ÁHRIFAÖFL
EIMHEIÐlN
rekizt á þessa einkennilegu
menn suður á Malayjaskaga
og áleit þá eins konar úrkynj-
aða tegund Malayja. Þeir
hermá allt ósjálfrátt eftir,
sem þeir sjá áhorfendurna
gera og haga sér eins og þeir
séu alltaf undir dáleiðslu-
áhrifum eða gangi í svefni. í
Kína hafði ég séð svipaða
menn og einnig í Síberiu, en
þar eru þeir kallaðir Mirya-
chitar.
Þegar ég var að lýsa þess-
um mönnum fyrir vini mín-
um, sem var að virða þá fyrir
Óráðnar g'átur.
Friðgeir H. Berg hefur sent Eim-
reiðinni eftirfarandi erindi:
Skinandi stjörnur í skuggageimi,
skapið þið örlög jarðneskum heimi?
Sefjið þið vitundir valdsmanna og
þjóna,
vitringa, snillinga, miðlunga og
fióna?
Er segull ykkar sáluniii tengdur
og sími frá stjörnu til heila
strengdur?
Er sendistöð dulin i sérhverjum
manni
og sjónvarpsviðtæki i hugans ranni,
er sýnir atburði ókunna og gleymda,
en einhvers staðar varðveitta og
geymda?
Á Ijósvakinn afrit orða og hljóma,
andvarpa, gleði- og heiftarróma?
Óráðnar gátur allra tima
er yndi mannsandans við að glima,
sér, spurði hann: „Myndu
þessir menn fremja morð, ef
þeir sæju morð framið fyr11
sér?“ Ég sagðist búast við, að
þeir myndu gera það, og bætt1
svo við: Maður getur ósjálf"
rátt framið glæp í eins konai
sjálfsdáleiðslu, líkt og þessii
Latah-menn eru i, án þess að
þeir þurfi endilega að vera
áður sjónarvottar að slíkum
glæp, og það væri sannarlega
vel þess vert fyrir rannsókn-
ar-lögreglu allra landa
leggja sér þessa staðreynd ve
á minnið.“
og rekja feril raka og saka
um rúm og tima, fram og til bak*1-
Hann sandkorn reynslunnar rýn'r
og vegur
og rökvisa ályktun síðast dregar-
Það, sem i dag er þoku hulið,
það verður ekki í framtíð dulið-
Eitt ætlunarverkið ér að kanna
örlagasambönd stjarna og manna-
Og læra að stýra til lífs úr voða
og lögmál þau skynja, sem
himnarnir boða.
Leggðu rækt við þitt litla tæki
— að lágar hvatir þig ekld fl*'íl’
þá stilltu það aldrei á afgrunns-
stöðvar — • oá
þú ert annað og meira en bein
vöðvar!
í liæðir leitar sá hugur, sem biðn1’
en hinn fer rakleitt og þráðbem
niður!
Friðgeir H- Berð-