Eimreiðin - 01.07.1946, Qupperneq 41

eimreiðin
Fráfærur og yfirsefa.
Eftir Einar FriSriksson.
Á síðustu árum hefur oft og mikið
lieyrzt talað um smjörleysi íslenzku þjóð-
arinnar og einnig í því sambandi oft
verið á það minnzt, liversu þetta væri
ólíkt því, sem verið hefði fyrr. Þá hefði
dropið hér smjör af hverju strái og allir
liaft nóg af því. Hefur mér jafnvel stund-
um skilizt af orðum ýmissa liinna yngri
manna og kvenna, að þá hafi verið gott
að vera á æskuskeiði, alast upp og dafna
við gnægð þessarar lostætu og Iiollu
fæðu, sem allir hafi þá haft nóg af,
þeir, er landbúskap stunduðu.
Það mun rétt, að flest sveitalieimili liöfðu, allt fram að alda-
motununi síðustu, eða réttara, meðan fráfærur voru almennar,
nóg smjör til viðbitis, og áttu fráfærurnar drýgstan þátt í því.
Kýr voru fáar á flestum heimilum, því tún voru víðast bæði
htil og illa ræktuð, töðufengur þar af leiðandi lítill. Var það því
SVo, að þó töluvert safnaðist af smjöri yfir sumarið, ázt það upp
yfir veturinn og var því þrotið, þegar dró að fráfærum ár hvert.
að lítið liafi verið fyrir þessu haft, er mjög á misskilningi
hvggt, enda munu þeir, er það segja, fremur mæla svo í gamni
en alvöru. Mun ég liér leitast við að lýsa því erfiði, sem fráfærur
böfðu í för með sér. Getur svo hver og einn gert upp við sjálfan
S1g á eftir, hvort liann mundi fús til að leggja á sig allt það
nmstang og erfiði, sem liinar eldri kynslóðir gerðu til þess
a<^ hafa fyrir það nokkurn veginn sæmilega til hnífs og skeiðar
hluta úr árinu. En aðaltilgangur minn er þó sá að rifja upp fyrir
mer og öðrum eldri mönnum gamla og góða daga og gefa um leið
binu yngra fólki kost þess að liorfa um öxl og sjá, hvernig
°kkur leið í æsku.