Eimreiðin - 01.07.1946, Qupperneq 64

208
FLÓTTI
eimreiðin
að láta gera brjóstlíkneski úr eir af prófessornum, og ætti það að
standa í liúsi sambandsins við A-stræti.
Læknirinn tók þriðja blaðið. Þar var ekki ein grein um liann
lieldur tvær. Önnur greinin var eftir Halldór Hjartarson, ráð-
herra. Læknirinn las fyrstu línurnar:
„1 dag er Hermann prófessor Hermannsson sextugur. Það er
að því leyti sorgardagur, að hann minnti á, að þessi öflugi foringi
er að reskjast, en enginn skyldi samt syrgja, því prófessorinn á
áreiðanlega marga lífdaga framundan, mörg afmæli, marga nýja
sigra yfir böli og kvölum — ------“
Læknirinn hljóp yfir það, sem á eftir kom, en leit aðeins á
niðurlagið: „Ríkisstjórnin liefur fyrir sitt leyti ákveðið að heiðra
afmælisbarnið, einn af landsins mestu sonum, með því að sæma
hann heiðursgjöf að uppliæð kr. 250.000,00. Það þarf ekki að ótt-
ast, að þing og þjóð sjái eftir þessu fé í hendur manns, sem hefur
leyst slíkt starf af hendi sem liann í þágu þjóðarinnar og--—“•
Læknirinn kastaði frá sér blaðinu. Halldór ráðherra var ein-
fehlningur, skrumari, vildi koma sér vel við almenning. Heiðurs-
gjöf! Læknirinn fitlaði við skúfinn, sem var á snúrunni á morgun-
sloppnum. Heiðursgjöf — 250 þúsund krónur — kvartmilljón! Eru
mennirnir orðnir brjálaðir? Læknirinn varð fölur eins og líkin,
sem liann hefði svo oft krufið til að skoða krabbameins-æxlin, er
liöfðu orðið mannkindunum að bana. Hann stóð álútur við borðið
um stund, hreyfingarlaus. Honum varð aftur liugsað til Sæmundar
læknis. Gat það verið, að liann, einmitt Sæmundur, gerðist til að
vega að honum? Sæmundur hafði í blaðagreinum og á mannfund-
um lagt áherzlu á, að prófessor Hermann Hermannsson, sá vitn
maður, gerði sér ekki grein fyrir, að hann væri að æra þjóðina með
því, sem Sæmundur nefndi krabbamcinshrœðslu. Þetta orð liafði
Sæmundur og fleiri, — margir f leiri — óspart notað. Krabbameins-
liræðsla. Var Sæmundur vísvitandi að að vekja lijá honurn þann
ugg, þá hræðslu, sem Sæmundur ákærði liann fyrir að liafa trufl'
að þjóðina með? Eða lagði hann ímyndaða merkingu í orð Sæ-
mundar?
Allt í einu mundi læknirinn eftir, að í hlaðinu hefði verið önnur
grein. Hann hafði aðeins litið á grein ráðherrans, en svo fleygt
blaðinu frá sér. Læknirinn tók blaðið aftur, hálfhikandi, °£
opnaði það. Neðan við grein ráðherrans var smágrein með nafn-