Eimreiðin - 01.07.1946, Qupperneq 65

eimreiðin
FLÓTTI
209
inu Kristín Sigurðardóttir undir. Læknirinn kannaðist við nafnið.
Höfundurinn stóð framarlega í kvenréttindamálum. En pró-
fessornum liafði alltaf fundizt Kristín Sigurðardóttir þreytandi
°g einföld. Hún tignaði liann eins og svo margar aðrar frúr, æðri
°g lægri, en öll þessi pilsatilbeiðsla hafði aldrei verið lækninum
að geði. Þó liafði hann orðið að taka fullt tillit til þeirra mörgu
ágætiskvenna, sem veitt liöfðu félagssamtökum lians öflugan
stuðning. Læknirinn greip niður í greinina:
“. . . . þó ég sé engin áhrifamannesk'ja. Samt vildi ég leyfa
mér að bera fram þá tillögu, að þegar prófessor Hermann
Hermannsson deyr, því auðvitað deyr liann einlivern tíma,
eins og allir, þó krabbameinið verði lionum ekki að bana,
þá verði liann grafinn á Þingvöllum meðal mestu ágætis-
manna þjóðarinnar, og mér finnst . . . .“
Hér nam læknirinn staðar, og hann kastaði blaðinu á horðið.
Heira vildi hann ekki lesa. Hann tók að sér gleraugun, en höndin á
lionum liríðskalf.
*
Morguninn eftir sat Herinann prófessor enn í leðurstóhium við
stóra borðið. Nú var engin sól. Úti var dumbungsveður, en það
11ufði rignt mjög mikið um nóttina. Steinhúsin voru dökk af regn-
bleytunni, og gruggugir lækir liðuðust í aurnum ineðfram gang-
8tettunum. Menu gengu um götuna og liurfu inn í dumbunginn
°g drungann. Einstöku bifreiðar, með regndropa á gljáandi
málningunni, runnu liljóðlega framhjá.
Læknirinn var í þungu skapi. Hann var þreyttur eftir daginn
sein leið — og liafði sarna og ekkert sofið um nóttina. Afmælisgest-
irnir fóru seint, þeir sátu lengi yfir glösurn og reyktu digra vindla.
Lækninum fannst þeir aldrei ætla að geta slitið sig upp úr stólun-
Uln. En svo tíndust þeir smátt og smátt hurt. Ef til vill liafði það
verið skakkt af honum að afþakka samsætið, sem lionum hafði stað-
til boða, það liefði ef til vill tekið fljótar af. 1 gærkvehli fundust
honum jafnvel vinirnir leiðinlegir. Sæmundur liafði komið, en
staðið stutt við. Líklega tafði hann oftast ekki lengi á slíkum mann-
Lmduni. Læknirinn rifjaði upp fyrir sér, að hann liafði einlivern
14