Eimreiðin - 01.04.1947, Blaðsíða 50

122
MÓÐURMOLD
EIMREXÐirI
sem fyrr haf&i enginn liliS, af sólgeislum skyggS,
og straumhraSar elfur mót ástríki vordagsins glóSu.
Og þangaS var haldiS. Þó hvíslaSi einn strengur meS hrygg^
um hálfslitnar, leyndar ra-tur, um átthagatryggS
og verkin, sem biSu, þar vöggurnar forSum stóSu.
Eilt er þó víst: Hve vítt, sem unglinginn bar,
hvort voldugar öldur sigrandi klauf hans far,
eSa brotnaSi á feigSarbjörgum ókunnra stranda,
er fastast kneyfSi liann gráts eSa gleSinnar skál,
viS guS sinn lalaSi hjartaS þaS móSurmál,
sem ómaSi sjaldnast í iSu framandi landa.
Því lengra burt sem liann barst, yfir sorgir og tál,
í brjósti hans óx sú taug, er var skyldusl hans sál
og ungbarniS dregur til útréttra móSurhanda.
En liinir, sem bjuggu viS brjóst þín, móSir vor ka>r,
og bundust því öllu, er í faSmi þér lifir og gnvr,
og vígSu þér ást sina, li jartans helgasta IjóSi,
meS þeirra höndum var sagan þín sköpuS og skráS,
viS skaut þitt var elskaS og notiS, vonaS og þráS,
þó oft va>ri kva’SiS þitt letraS meS lifandi blóSi,
En því verSur aldrei sú örlagarúnin máS.
Og eitt sinn mun draumanna hugsjón og takmarki náS.
rneS lausnarorSi úr aldanna framtíSarljóSi.
ViS ísavelur og öskrandi norSanbyl
þú ólst þeirra blágullna draum um sumar og yl,
um guSlegan rétt og frelsi f jarhvgra daga.
Hann kynti undir, er kúgarans svipa reiS
og kvikuna skar, cn um svipþungar byggSirnar leiS
sannleikans andbla>r, er geymir goSrænna laga.
Þeir sóru þér orSlaust sinn heilaga hyllingareiS,
og hrópandans rödd kvaS vekjandi eggjunarseiS,
frá hörpum allra, sem hreyfSu strengi meS Jiraga.
MóSurmold! Svo gafst þii hiS gróandi vor,
lézl grasiS vaxa og hylja þau blóSugu spor,