Eimreiðin - 01.07.1947, Qupperneq 33

EIMRKlt>lN
ÍSLAND — EYLAND
185
á ferð um Norðurlönd gat ekki sannfært frændur vora um það,
aS Islendingar neyttu smjörs sem aðrar þjóðir, en ekki lýsis, né
heldur að akbrautir og gangstéttir væru í Reykjavík, og ótrúlegast
fannst þeim þó, að hann hefði aldrei séð hafísjaka.
Islenzk fjölskylda, búsett í borg einni á Englandi, sendi böm
sín í skóla svo sem venja er til. 1 skóla þessum var börnunum
sagt, að á Islandi byggju Eskimóar. Eitt sinn sem oftar skrifuðu
þau stíl um sjálfvalið efni. Drengurinn íslenzki skrifaði um ís-
land eftir frásögn foreldra sinna, því að hann var fæddur er-
lendis. Þegar kennarinn liafði farið yfir stílinn, kallaði hann
íslenzka drenginn upp að kennaraborðinu, sagði, að hann færi
með rangt mál og gaf honum nokkur liögg á fingurgómana.
Hér eru nokkur blaðaummæli, öll frá þessu ári.
1 Kirkjublaðinu, föstudaginn 10. jan. 1947, birtist grein með
fyrirsögninni: Lofsamleg grein um séra S. O. Tliorlaksson í
Herkeley Daily Gazette. Segir þar meðal annars: „í dagblaðinu
Herkeley Daily Gazette birtist 10. dez. síðastl. löng grem um sera
S- 0. Thorláksson, sem, eins og áður var kunnugt, var í fjorðung
aldar trúboði í Japan á vegum lútersku kirkjunnar í Ameríku.
Hrein þessi liefst á því að minna lesendur á, að Island sé miklu
hlýrra land en Grænland, og að það séu ekki kolanámumenn
J°hn L. Lewis, lieldur sjálf náttúran, sem hiti upp höfuðborgina
Reykjavík“.
Grein þessi þarf engra skýringa við.
Morgunblaðið, 18. jan. 1947: Söngför Karlakórs Reykjavíkur
Ferðalok.
I grein þessari segir m. a.: „Hvorki var för þessi tilgangslaus
varð hún árangurslaus, tæplega liundrað þúsundir framandi
manna böfðu hlustað á sönginn og af honum kynnzt nafninu
ísland og fengið nokkra vitneskju um eyjuna, sem ber það lieiti.
Þeir bafa svo sagt kunningjum sínum frá því og koll af kolli.
Flaðadómarinn Mearb Eberle kemst að orði í blaðinu Dapton
fournal, 2. dez., eittlivað á þessa leið: „Okkur, sem höfum gert
°Fkur þær lmgmyndir um Island, að það væri kuldalegur jökull,
8em aðeins þánaði við rendurnar um liásumarið, skildist eftir
samsönginn í gærkvöldi, að það er blómlegt land, sem getur fært
óyggjandi sönnur á menningu sína“. Það var vissulega betur fan
en heima setið“.