Eimreiðin - 01.07.1947, Qupperneq 49

EIMREIÐIN
JÖKULLINN HLEYPUR
201
^Ú8 gátum við ekki gert handa þeim uppi á jöklinum, og að láta
þá standa á bersvæði var ógerlegt, þar sem frostið var nú daglega
Um og yfir 20 stig.
Hinn 5. október bjuggum við okkur undir það að leggja af
gtað Btrax næsta morgun yfir jökulinn til Dronning Louvises
Í3nds og létum æki á 6 sleða. Við lögðum af stað 6nemma morg-
Uu® hinn 6. október. En styttri varð dagleiðin en áformað var, því
þegar við höfðum komizt sem svaraði einum kílómetra áleiðis,
Voru þrír af sex sleðunum svo mikið brotnir, að ekki voru tiltök
^ lengra áframhalds. 1 slæmu skapi tókum við því hestana frá
8leðunum, létum sleðana standa eftir, en fórum með hestana
úeim til tjaldsins og sátum þar vinnulausir þáð sem eftir var
'lagsins. Okkur féll það illa, að jökullinn liafði svipt okkur farar-
^relsi, og ekki var annað sýnna en hann mundi halda okkur í
þeirri fangavist til næsta vors. Nú styttust dagarnir svo, að við
saum næstum því muninn daglega. Nú mundi aðeins vera 20
^agar þangað til blessuð sólin hætti að koma upp fyrir sjón-
úeildarliringinn. Og þar á eftir kæmi nóvembermánuður með
u°ttina löngu, eilíflega löngu, sem endaði ekki fyrr en einhvern-
hina seint í janúar. Guð veit, að sú nótt yrði löng hér á jöklinum.
Er við vöknuðum morguninn eftir, höfðum við sætt okkur við
Petta allt og lögðum nú glaðir af stað til þess að velja okkur
'ússtæði. Vi3 völdum það á dálitlum lirygg á jöklinum, um 5
^m> i norðvestur frá kvosarbotninum. Þegar hússtæðið var valið,
yrjuðum við strax að aka þangað efninu í húsið og laga fyrir
PVU þar sem það átti að standa. Það tók tvo daga, því að fyrst
fremst grófum við húsið sem næst hálfan metra niður í ísinn,
var það allmikil vinna, þar sem húsið var 6,6 m. á lengd og
m- á breidd. Við gátum aðeins notað tvo sleða við aksturinn,
ar sem hinir voru brotnir. Það var því fyrst 9. okt., að við gátum
rmst húsið. Þann dag var 24 stiga frost, svo að kaldsamt var við
' lnniina, en löngunin til þess að fá þak yfir höfuðið létti okkur
!arfið. Okkur þótti tjaldlífið orðið þreytandi, mest af því, hve
^U'ldið hélaði að innan. Hvað lítið sem við komum við tjaldsúðina,
u hélan niður og lenti þá, ef til vill, niður í opinn svefnpoka.
^ ar° pokinn rennblautur á eftir, svo að þegar máske þar við
^Þist stór hrímblettur á bakinu á þeim, sem að óheppninni var
a Ur> því að oftast var það sá, er þurfti að ganga út erinda