Eimreiðin - 01.07.1947, Síða 83

eimreiðin
RITSJÁ
235
Oddgeirs þáttur danska í Karla-
»>agnúss sögu grundvallast á“. —
Mjög fróðlegur er kaflinn um brag-
arháttu á bls. XXXVI—XLIII.
Oldum sainan iðkuðu forfeður vor-
lr tvennar íþróttir, er voru þeim
^jartfólgnar, lífgjafar og bjargvættir
1 stríði og óáran. Nöfn þessara íþrótta
N'á ríma saman: — Clíma — Ríma.
Olínian var, að mcstu, líkamleg
’trótt, þar reyndu ungir og elfdir
'rtann þrótt sinn og þrek, snilld og
fin>i, en fagrar konur horfðu á og
<fáðu hina vösku drengi. — Ríman
'ar andleg íþrótt, byggð á djúpri
'Ugsun og orðsins list. Á margskonar
hátt
var orðum vors fagra og göfga
^áls raðað eftir reglum listræns
8>nekks hverrar aldar, misjafnlega
það, því allir, sem hnoðað gátu
Banian vísu, fengust við að yrkja
r»"«r. Stórskáldin, allt upp til Hall-
Brim8 Péturssonar, ortu rímur. Hví-
1 Ur andlegur skóli fyrir þjóðina og
Vl >kur styrkur íslcnzku máli á
'ltT*11 ilættut>nium l>ess- Þar þurfti
> likamlegt atgervi né krafta. Hinn
r ania, fátæki og aumi var þar
^onungur í ríki sínu, — eldsloginn,
.*'rann 1 l>usund lágum haðstof-
8 löngum kvöldvökum og lýstu
hin ægilegu myrkur vetrarins,
^nangrunar, fátæktar og kúgunar.
Vcr,V»r aldrei ofmetið, sem Guð-
jj. Dtiur ®ergþórsson og aðrir Iians
^ “r Berðu fyrir þjóð vora og mál.
hef aatrÍS’ er l>að, að smekkur manna
eriUr ni* i'reytzl’ °g aðrar aðferðir
ar I?i'tnar Uf)P > meðferð skáldskap-
cicert sýnir lietur, að andinn er
efti' Cn 'loi<i>‘f, »d nui nær 27Ó árum
að liinn lamaði maður kvað
vltgeirc
'inst ' »»»r og ritaði þær með
j n ile»di, eru þær nú gefnar út
• aðri og skrautlegri útgáfu af
færustu mönnum og á kostnað al-
þjóðar, til heiðurs göfugum erlend-
um fræðimanni. — Þeim heiður, sem
heiðurinn ber. Þorst. Jónsson.
LITIÐ TIL BAKA. Endurminningar
Matthíasar jrá Móum. I. bindi,
Æskuárin. PrentaS i Kaupmanna-
höfn 1946.
Höfundur bókarinnar er fæddur
árið 1872, og er hann systursonur
þjóðskáldsins, séra Mattliíasar Joc-
humssonar, og ber nafn skáldsins.
Matthías Þórðarson er löngu þjóð-
kunnur maður, margt liefur á daga
hans drifið, nítján ára gamall varð
hann skipstjóri á þilskipi og siðar,
lengi, leiðsögumaður danskra varð-
skipa hér við land. Hann hefur nú,
um allinörg ár, verið búsettur í Kaup-
mannahöfn og hefur ritað bækur og
greinar um íslenzk sjávarútvegsinál
og fiskveiðar. Skrifar hann lipran
og fjörugan stíl og oft kjarnmikinn,
sérstaklega er liann segir frá svaðil-
förum á sjó, tekst vel að gera mál
sitt lifandi, og er oft sem maður sjái
viðburðina og fólkið, sem hann er
að lýsa, — slíkt er ávallt einkenni
góðrar frásagnar. — Yfir liöfuð talar
liann vel og hlýlega um fólk það, er
hann fjallar um í þessu fyrsta hindi
af endurminningum sínum, og er auð-
fundið, að hann vill á engan halla
og leitast við að fara með rétt mál,
hispurslaust og sanngjarnlega.. En
fleslir þeir menn, er um ræðir í
þessu liindi, eru nú komnir undir
græna torfu eða í djúp sjávar, því
frásögninni lýkur um aldamótin síð-
ustu. Von er á tveim binduin í við-
liöt, líklega á þessu ári.
Auk þess að mjög mikill fróðleik-
ur um menn og atburði er skráður