Eimreiðin - 01.01.1949, Blaðsíða 36
28
Á LANDI NÆTURINNAR
ÉIMREIÐIN'
Nótt —
Þú sem angar ilmi týndra daga,
ölvaðra af skini sólna, er löngu brunnu,
ber þú mér fögnuð af bjartri auðlegð þeirra,
beiskju af þeirra snjáðu, gráu fátækt.
Eilífa nótt, sem angar mold og grasi,
ilmríkum þara, hafsins römmu seltu,
gef þú mér nýja grósku nýrra vora,
gef þú mér nýjan dag úr höndum þínum.
Nótt —
Þú sem fellir fjötra á starfsins hendur
og fingri kvíðans drepur söngsins varir.
Nótt —
Þú sem ýgum ísarnvængjum blakar
úrköldum gusti lífs míns dáinsakur.
Nótt -—
Þú sem gtætur á gröfum lifendanna
og grúfir myrkurköld á heitum brjóstum.
Nótt —
sem á lúður leggur mig og hrannar
lograuðum skýjum himin augna minna.
Hvort er það dauðans dreyri á sjónum mínum
eða dagsins brún, er rís úr sævi þínum?
III.
Syrtir á heiðanna hjarni
um hyggjunnar kvöldrokkna geim.
Verður þá vinlausu barni
vegurinn langur heim.
Haldið skal hjartans slóðir
heim til þín, Ljúfa Völ.
Heim til þín, Heilög Móðir,
er hálfnuð in sára kvöl.
í fylgdinni, er gekk úr garði
ins glaðsinna, unga dags,
*