Eimreiðin - 01.01.1953, Blaðsíða 55

EIMREIÐIN
FUNDUR PÁSKAEYJAR
43
þær verið látnar dvelja í leyni í fjarlægum stað inni á eynni.*
Hús þeirra eða hreysi voru án nokkurrar skreytingar, voru
fet á lengd og 15 á breidd, hæðin 9 fet, allt eftir ágizkun.
Eftir grind í nýbyggingu að dæma, sem við sáum, eru veggirnir
gerðir þannig, að fyrst er staurum stungið í jörðina og þess gætt,
að þeir séu lóðréttir, þá eru þeir reyrðir saman með löngum
viðartágum, sem kalla mætti langbönd, fjórum eða fimm í hæð-
lnnb og er grindin þar með fullgerð. Fyllt er upp í millibilin
°S þau þaki n með eins konar sefi eða háu grasi, sem þeir leggja
mÍög þétt, lag ofan á lag, sem þeir reyra fast innanfrá (en tág-
arnar til þess eru þeir mjög lagnir á að vinna úr sérstakri jurt,
sem vex úti á víðavangi og kölluð er piet, og eru á engan hátt
lakari en okkar mjóu þræðir); í híbýlum þessum eru þeir eins
'ei varðir vindi og regni eins og þeir, sem búa undir hálmþökum
1 Hollandi.
Inngangur er aðeins einn, og er hann svo lágur, að skríða
Verður inn á fjórum fótum, hvelfdur að ofan og eins er þakið.
Allir þe ir húsmunir, er við sáum (en dagsbirta kemur ekki
mn í þessi löngu hús nema inn um innganginn, því að gluggar
ern engir) voru mottur, sem breiddar voru á gólfið, og stórir
únnusteinar, sem margir þeirra nota sem kodda. Ennfremur
'orn umhverfis dvalarrúmið sérstakir tilhöggnir steinar, þrjú
eða fjögur fet á breidd og raðað mjög haglega saman. Að okkar
dómi voru þetta nokkurs konar bekkir, er menn sitja á við að
ríJbba saman, þegar svalt er orðið að kvöldinu.
Eftir er aðeins að geta þess í sambandi við þessi íveruhús, að
Við sáum ekki nema sex eða sjö þeirra á þeim stað, þar sem við
entum, og af því verður maður að álykta, að þeir noti þau sam-
eiginlega; þau eru stór, en fá, og hljóta því margir að sofa í
Sam& húsinu. En ef maður skyldi af því álykta, að kvenfólk sé
sameign hjá þeim, má auðvitað búast við, að því fylgi spilhng
°S deilur.
) 'iAnnaðhvort er aðeins fátt um konur meðal þeirra, eða að þeim hefur
'6,ið ahrað frá því að láta sjá sig meðan við stóðum þar við,“ segir James
% „við urðum ekki varir við neitt, er henti til þess, að hér væri um ráð-
Möfun vegna afbrýðisemi að ræða, eða að konur væru hræddar við að láta
s)a sig innan um hópinn, en annaðhvort þetta hefur þó sennilega verið
asteeðan.“