Eimreiðin - 01.01.1953, Blaðsíða 74

62
MÁTTUR MANNSANDANS
eimreiðin
öll vitundarstarfsemi vor, enda þótt oft sé harla ófullkomin,
er í ætt við alvitundina. Stundmn hafa stærstu andar mann-
kynsins náð því að öðlast vitundarsamband við þessa alheims-
vitund. Sumir jógarnir í Thibet og meðal Hindúa, helgir menn
Kínverja, fakírar Múhameðstrúarmanna, töframenn Persa og
vitringar hins forna meginlands Atlantis, voru slíkir menn. I
slíku vitundarástandi renna öll sýnileg fyrirbrigði, litir, hjóð
og efnisform saman i eitt. Hugurinn skynjar samræmi og ein-
ingu alls hins skapaða, finnur hvernig allt er af einu fætt og
sér í hinu örsmáa krystalskorni orku og samræmi sólkerfanna
í geimnum. Þetta vitundarsamband við alvizkuna veitir þekk-
ingu, sem er æðri allri þekkingu, sem fæst fyrir lærdóm og nám.
Þá vizku, sem slíkri hugljómun fylgir, öðlast þeir einir, sem
hafa hreinsað sjálfa sig af sora og syndum, og eru orðnir hæfir
til að öðlast þessa náð. Sálfræðin treystist ekki til að finna sál
vorri stað og reynir því að komast hjá að viðurkenna tilveru
hennar. Sálfræðingar reyna að takmarka rannsóknir sínar við
líkamlega heilastarfsemi hugans, en ég endin-tek það, sem ég
hef áður sagt í fyrri bókum mínum, að þetta er ekki hægt. Vér
getum ekki látið oss nægja að klóra aðeins á yfirborðið, eftir
að hafa uppgötvað þann mikla auð, sem fólginn er undir þessu
yfirborði, sem bíður þess eins, að honum sé gaumur gefinn og
hann leiddur í ljós. Það er sannfæring mín, að mest af þeirri
svokölluðu sálfræði, sem fræðimenn vorir hér á Vesturlöndum
hafa nú svo miklar mætur á, muni reynast hjóm eitt og heila-
spuni í samanburði við þau sálvísindi, sem verið er að koma á
framfæri, um vitund vora og samstöðu hennar við alvitundina.
Sem dæmi um það, hversu víðtæk þau sálvísindi munu reyn-
ast, vil ég nefna, að ég tel mjög líklegt, að áður en langt um
líður muni sálfræðingar ekki komast undan að viðurkenna á
ný réttmæti þeirra rannsókna, sem hin ævaforna fræðigrein,
stjörnuspekin, rækti og ýmsir telja enn þann dag í dag, að séu
á traustum grundvelli reistar. Þeir, sem hafa lagt stund á stjörnu-
speki, af alvöru og þolgæði, telja sig hafa óhrekjandi rök fyrir
því, að gangur himintungla og afstaða stjarnanna innbyrðis í
sólkerfinu hafi áhrif á oss jarðbúa. Allir vita, að sól og máni
hafa mikil og margvísleg efnisleg áhrif á jörð vora, en um öfl
þau, sem stjörnuspekin fjallar, má segja svipað og um þau, sem