Eimreiðin - 01.01.1957, Síða 19

VIÐ ÞJÓÐVEGINN 3
Úlfablóð 1933, Störin syngur 1937 og Svört verða sólskin 1951.
Snorri Hjartarson fæddist á Hvanneyri í Borgarfirði árið
1906. Hann var um hríð í Noregi og gaf út á norsku skáld-
sögu, sem heitir Höjt flyver ravnen. Hann hefur nú alllengi
verið yfirbókavörður við Bæjarbókasafn Reykjavíkur. Hann
hefur gefið út tvær Ijóðabækur, Kvœði 1944 og Á Qnitaheiði
1952.
Eimreiðin fagnar því, að íslenzkir rithöfundar sameinuð-
ust um að koma því til vegar, að stofnaður yrði Rithöfunda-
sjóður ríkisútvarpsins — og biður þau skáld vel njóta, sem
hlutu viðurkenningu og örvun til starfa við þessa fyrstu út-
hlutun úr sjóðnum. Væntir Eimreiðin þess, að þessi sjóðstofn-
un eigi eftir að hafa mikið gildi fyrir íslenzkar bókmenntir.
Frumvarp til laga um listamannalaun.
Það hefur löngum viljað við brenna, að skáld og listamenn
væru ekki ánægðir með þann skerf, sem þeir hafa hlotið, þeg-
ar úthlutað hefur verið listamannalaunum, og þá hafa og
komið fram margar óánægjuraddir úr hópi listunnenda, bæði
fyrr og síðar, sumum þótt ofgert við þá listamenn, sem þeir
liafa lítt kunnað að meta, og aftur á móti vangert við hina,
sem hafa verið þeirra eftirlæti. Margir kannast við þessar
ljóðlínur eftir Þorstein Erlingsson:
,, . . . Og sex hundruð krónum svo leikandi list
mun landssjóður tæpléga neita . . .“
Þegar þær voru kveðnar, naut Þorsteinn 60?) króna árslauna
á fjárlögum. Þetta þótti honum naumt skammtað, en þó
voru til þeir, sem töldu ofgert við Þorstein. Gáfaður klerk-
ur lét í ljós, að mjög væri það illa sæmandi, að Þorsteinn
væri af Alþingi meira metinn en höfundur ágætra sálma og
Biblíuljóðanna, séra Valdimar Briem. Þá munu margir hinir
eldri minnast deilnanna um „höfuðskáld fjárlaganna", Jón
Trausta, og var út af því mikil óánægja hjá ýmsum, að hann
nyti hærri launa en Einar Kvaran. Þá urðu og miklar ýfing-
ar út af íhlutan Jónasar Jónssonar um úthlutun listamanna-
launa fyrir um það bil hálfum öðrum áratug, og ekki var