Eimreiðin - 01.04.1957, Blaðsíða 41

SJÚKLINGUR RÍKISINS
113
,,Komdu,“ sagði hinn, og það var skipun. Svo gekk hann
á undan, en leit oft við til þess að fullvissa sig um, að hann
fylgdi honum eftir. Annars var eins og hann hefði ekkert
meira við hann að tala, en þyrfti aðeins að lokka hann á
ákveðinn stað.
Hann var leiddur í stofu. Þær voru tvær samliggjandi,
háðar gljáfægðar. Það var eins og hver veggur hrópaði, að
ekki mætti snerta hann. í annarri stofunni voru mjúk hæg-
indi og gljáð borð, en í hinni venjulegt borð og stólar. Þetta
var víst stássstofa og borðstofa. Nokkrar myndir héngu á veggj-
Urn, og miklu af smáskrani var tildrað hér og þar. Ljósin
voru mikil og skáru hann í augun. í einu horni stássstof-
unnar stóð jólatré skreytt marglitum kúlum og silfurþráðum,
•'köngurlóarvefur til þess að veiða með jólagleði,“ sagði hann
við sjálfan sig.
Honum leiddist, strax og hann kom inn. Þetta voru hon-
Ulu fjandsamleg húsakynni, fangelsi, sem var honum mun
fjarstæðara en raunverulegur fangaklefi.
Hann tyllti sér á stólbrún í borðstofunni og hékk í sæti.
Stólarnir í hinni stofunni voru allt of fínir til þess að
sitja í.
Hann var klæddur dökkum jakka, snjáðum og blettóttum.
iunan undir var hann í svartri peysu, sem grisjaði í gegnum
hér og þar. Buxur hans höfðu einhvern tíma verið brúnar,
er> voru nú orðnar flekkóttar. Hann var illa skæddur og blaut-
1 fætur. Það fann hann fyrst nú, þegar hann var setztur
hér. Svona húsakynni kölluðu fram vanlíðan manna.
Tvær telpur, tveggja og fjögurra ára, stóðu á gægjum. Þær
Vorir f hátíðakjólum sínum og minntu á brúður í kössum.
ær þorðu ekki inn í stofuna til hans. Við þær vildi hann þó
tala.
Góða stund sat hann innan lokaðra dyra. Hann neytti ein-
Verunnar og leitaði til flöskunnar, skotraði svo augum til dyr-
anna með flótta í huga, en sat kyrr.
Eftir nokkurt hljóðskraf í eldhúsi kom ung kona inn til
ans og heilsaði honum. Hún hló við honum kvikmynda-
atrr og bauð hann velkominn. Hann trúði ekki einlægn-
lr,ni í brosi hennar né yfirlýsingunni um, að hann væri vel-