Eimreiðin - 01.07.1959, Side 22

164
EIMREIÐIN
að. Blessaður litli Gunnar minn, var setning, sem maður
heyrði Margrétu oft segja á þessum árum, og var þó sízt upp-
gjafar- eða vorkunnartónn í máli hennar. Frá uppvexti sín-
um á Ljótsstöðum hefur Gunnar bezt sagt sjálfur með sögu
Ugga í Fjallkirkjunni. Þar mun hvert orð vera satt, og við,
sem þessu erum kunnugir, þekkjum þetta allt, og finnst það
ekki vera skáldskapur, nema nafnabreytingin, sem þó er ekki
alger, eins og Sigga Mens og María Mens, sem hétu Sigríður
og María, Mensaldursdætur, og voru til styttingar kallaðar
Mens. Er þó ekki að dyljast þess, að það var miklu gáfaðra,
snjallara, frjálsara og glaðara heimilislíf á Ljótsstöðum, en
það, sem Uggi Greipsson lýsir á Grímsstöðum í Nótt og
draumi í Fjallkirkjunni, og mun eiga við bæði það, sem sneri
tit á og inn á við á heimilinu. Hér vantar mikið í. Þess vegna
held ég, að þessi Uggi Greipsson hafi ekki orðið langlífur, og
hann eigi lítið skylt við gáfaða drenginn á Ljótsstöðum,
sem sigldi fararefnalítill á hafið til þess að komast á „hátíð
lífsins", af því að hann var alinn upp á fyrirmyndar- og virð-
ingarheimili, rómantísku veldi í árroða vakningaaldar fyr-
ir gáfur og mannkosti föður síns og stjúpu. Segir það sig sjálfb
að hann gat ekki lagt í þá rómantísku ferð, að sjálfs sín Jiörf
og trú síns fólks, ef driffjöðrin var öllu minni en ég vil hér
vera láta. Þá hygg ég, að Uggi Greipsson hefði setið heima á
Grímsstöðum og kannske farið í berjamó í fyrsta sinni á asv-
inni og komið auga á fagra á, sem leið niður svipmildan, grös-
ugan dal upp af Nýpsfirði í Vopnafriði. Sá dalur með síntim
bæ, hefur fylgt Gunnari Gunnarssyni síðan hann fór þaðan,
gefið veru hans og verkum svipmót, gegn-íslenzkt efni í út-
lendu klæðasniði. Nægir í því efni að benda á, að í sögu
Borgarættarinnar, }:>ar sem hann vann sinn fyrsta skáldsigtir,
eru allir taktar Örlygs á Borg eins og teknir úr fari og veru
föður hans, Gunnars hreppstjóra á Ljótsstöðum.
Benedikt Gíslason
frá Hofteigi.