Eimreiðin - 01.07.1959, Síða 37

EIMREIÐIN
179
togar í Sverting föðurtúna til, og trúmennska Þorvalds við
konung sinn og meistara. Gunnar fór líka heim, en áður það
Varð, leysti hann af hendi sérstakt verkefni með „ódæma skör-
Ungsskap.“
Sagt hefur verið, að Gunnar næði aldrei fyllstu tökum á
■slenzkri tungu. Rétt er það, að til hafa verið og eru þeir
astvinir hennar, sem hún hefur verið eftirlátari. Hvernig
matti annað verða? Gunnar og hana skildi breitt heimshaf
mestan þroska- og manndómsaldur hans.
En Gunnari tókst annað, sem engum öðrum íslendingi hef-
111 auðnazt og fám rithöfundum öðrum í veröldinni, ef þeir
eru þá nokkrir. Hann náði þeim tökum á erlendu máli, sem
góldrum voru líkust. Urn þetta fórust dr. Holger Kjær, kenn-
aia í Askov og sérfræðingi í danskri tungu, svo orð m. a.:
»Uunnar Gunnarsson leysti dönskuna úr viðjum þýzkunnar.
Hann skrifaði bezta dönsku sinna samtíðarmanna."
i þessu er ekki sízt fólgin ráðning þeiiæar gátu, hvers vegna
Gnnnar varð vinsælastur og einna mest metinn, eigi aðeins
ðanskra höfunda, heldur og þeirra, sem þýddir voru á þýzku,
ensku og fleiri tungur um langt skeið. En með því er ekki
Uema hálf sagan sögð. Ibsen, Heidenstam og fleiri skandin-
aviskir höfundar sóttu til Heimskringlu og íslendinga sagna
”meginkynni og myndagnótt“, svo sem Gröndal kvað. Mundi
ekki einmitt Gunnar Gunnarsson á svipaðan hátt auðgað
afa dönskuna orðum og hugtökum úr íslenzku og það því
lemur sem mál Snorra er honum fersk og sístreymandi yng-
mgarlind? Gunnar hefur líka með öðrum skrifum en skáld-
skap sannað, að hann er mjög handgenginn íslenzkri bókara-
,Ilenrit og menningu að fornu og nýju.
Heð því að auðga danskar bókmenntir frá yngingarlind-
Um islenzkunnar hefur hann unnið hliðstætt starf írsku skáld-
nnutlb J°hn Millington Synge og William Butler Yeats, sem
.Clr du ferskan straum keltneskra áhrifa í máli og menntum
jUn í enskar bókmenntir. Yrkisefni þeirra úr írskri þjóðtrú og
JOölífi og töfrafull meðferð í máli og stíl, sem voru í veru-
Su frábrugðin hefðbundinni ensku, hafa auðgað þetta heims-
mál að dýrustu perlum í leikritum og ljóðum, en um leið
Varpað ljóma yfir land þeirra og menningu þess. Var þó af-